Άλλα αθλήματαΑφιερώματα

Στη γειτονιά των αγγέλων, με διαφορά 35 ετών, οι «τσάροι» Σεργκέι και Αλεξάντερ Μπέλοφ (vids)

Με διαφορά 35 ετών, μια μέρα σαν σήμερα, φεύγουν από τη ζωή, δύο «τσάροι» του ρωσικού μπάσκετ, που έμελλε να είναι συμπαίκτες στον τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ, στο Μόναχο, το 1972.

Στις 3 Οκτωβρίου 1978, ο άνθρωπος της… τελευταίας στιγμής για την Σοβιετική Ένωση στο τελικό του Μονάχου, Αλεξάντερ Μπέλοφ, αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 27 ετών, από μια σπάνια ασθένια (σάρκωμα την καρδιά). Ακριβώς 35 χρόνια μετά και συγκεκριμένα στις 3 Οκτωβρίου 2013, πεθαίνει στην πόλη Περμ, ο Σεργκέι Μπέλοφ. Ο αθλητής που άναψε το βωμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 στη Μόσχα, το 1991 η FIBA τον ανέδειξε κορυφαίο παίκτη της όλων των εποχών, ενώ ήταν ο πρώτος μη Αμερικανός παίκτης που μπήκε στο Naismith Hall of Fame χωρίς να έχει παίξει στις ΗΠΑ!

 

Ο ήρωας του Μονάχου

Ο Σοβιετικός γκαρντ, Αλεξάντερ Μπέλοφ, έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος των τριών δευτερολέπτων στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, αφού με δικό του καλάθι, η ΕΣΣΔ, υπό την καθοδήγηση του Βλαντιμίρ Κοντράσιν, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με 51-50 στον τελικό απέναντι στους Αμερικανούς.

Οι δύο ομάδες συμβάδιζαν στο σκορ μέχρι το τέλος. Ο Κόλινς ευστόχησε σε δύο βολές για τους Αμερικανούς, οι οποίοι πήραν προβάδισμα 50-49. Η μπάλα πέρασε στην κατοχή των Σοβιετικών, οι οποίοι δεν έκαναν καλή επαναφορά. Όμως άδικα τα… πανηγύρια των Αμερικανών, αφού ο διαιτητής είχε σφυρίξει πριν την επαναφορά και ως εκ τούτου η μπάλα πέρασε και πάλι στην κατοχή των Σοβιετικών. Νέο μπλέξιμο με την επαναφορά, αφού ακούγεται η κόρνα της λήξης, πριν καλά-καλά κυλήσει ο χρόνος. Το χρονόμετρο γυρίζει στα τρία δευτερόλεπτα και κάπου εκεί ξεκίνησε ο… μύθος του Μπέλοφ, ο οποίος πιάνει στον αέρα την μπάλα (αφού πρώτα έσπρωξε τον Φορμπς, ενώ στη συνέχεια έκανε και βήματα) από την πάσα του Εντέσκο και αφήνοντάς την στο καλάθι των Αμερικανών διαμορφώνει το τελικό 51-50.

Σε συλλογικό επίπεδο, ο Μπέλοφ ανακηρύχθηκε δύο φορές Κυπελλούχος Ευρώπης (1973, 1975) και μια φορά πρωταθλητής Ρωσίας (1975), πάντα με την Σπαρτάκ Αγ. Πετρούπολης. Με την εθνική ομάδα πήρε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1974, χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976, χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1970, χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1969 και του 1971, ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1975, χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων του 1968 και του 1970, χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα του 1970 και ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα του 1973. Το 2007 έγινε μέλος του FIBA Hall of Fame.

 

Ο κορυφαίος, των κορυφαίων

To 1964, ο Σεργκέι Μπέλοφ, ως φοιτητής στη Μόσχα και με ύψος 1.90, γνώρισε τον προπονητή της Ουραλμάς, ενός μικρομεσαίου συλλόγου του Σβερντλόφσκ (νυν Εκατερίνμπουργκ), με τον τελευταίο να τον εντάσσει άμεσα στην ομάδα μπάσκετ. Εκεί αγωνίστηκε για τα επόμενα τρία χρόνια.
To 1968 για τον Σεργκέι Μπέλοφ ενδιαφέρθηκε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η ρωσική ομάδα έμελλε να είναι και η τελευταία στην καριέρα του ως αθλητής, μέχρι δηλαδή το 1980.

Στέφθηκε πρωταθλητής ΕΣΣΔ έντεκα χρονιές και έφτασε τέσσερις φορές μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, κατακτώντας τον τίτλο τις σεζόν 1968-69 και 1970-71. Μάλιστα στον τελικό του 1969 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, αγωνίστηκε και στα πενήντα λεπτά του αγώνα (κανονική διάρκεια συν δύο παρατάσεις)! Ως παίκτης αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις εκτός αυτής του σέντερ. Ήταν δεινός σουτέρ και, σύμφωνα με το δεύτερο προπονητή της ΕΣΣΔ τη δεκαετία του ’70, Σεργκέι Μπάσκιν, ο Σεργκέι Μπέλοφ ήταν ο πρώτος παίκτης του που γύμναζε συστηματικά τα πόδια με βάρη.

Ως βασικό στέλεχος της ΤΣΣΚΑ, έλαβε βαθμό αξιωματικού στον Κόκκινο Στρατό, χωρίς να είναι ή να γίνει στρατιωτικός. Μέθοδος συνηθισμένη εκείνη την εποχή του ερασιτεχνικού αθλητισμού από συλλόγους, ώστε να λαμβάνουν οι αθλητές τους μισθό ως κρατικοί υπάλλήλοι παρακάμπτοντας την απαγόρευση των επαγγελματιών που ίσχυε στις διεθνείς διοργανώσεις.

Με την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ, στέφθηκε «χρυσός» Ολυμπιονίκης το 1972 στο Μόναχο, σημειώνοντας μάλιστα 20 πόντους (πρώτος σκόρερ). Ακόμη ήταν δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (1967, 1974) και τέσσερις φορές πρωταθλητής Ευρώπης (1967, 1969, 1971, 1979). Έλαβε μέρος σε επτά Ευρωμπάσκετ, τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα και τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες. Κατέχει το ασύλληπτο ρεκόρ ότι έχει ανεβεί στο βάθρο και στις δεκαπέντε μεγάλες διοργανώσεις που συμμετείχε, εκ των οποίων τις επτά στην πρώτη θέση!

Αναλυτικά τα μετάλλιά του με την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης:
Ολυμπιακοί Αγώνες: 1 χρυσό (1972), 3 χάλκινα (1968, 1976, 1980)
Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 2 χρυσά (1967, 1974), 1 ασημένιο (1978), 1 χάλκινο (1970)
Ευρωμπάσκετ: 4 χρυσά (1967, 1969, 1971, 1979), 2 ασημένια (1975, 1977), 1 χάλκινο (1973)

Έχοντας τελειώσει την καριέρα του ως παίκτης, ο Μπέλοφ, αναλαμβάνει χρέη πρώτου προπονητή (1981-82) στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ενώ όλη τη δεκαετία του ’80, ανήκε στο τεχνικό επιτελείο της. ο 1991 ανέλαβε πρώτος προπονητής στην ιταλική Κασίνο, στην τεχνική ηγεσία της οποίας παρέμεινε μέχρι και το 1993. Το 1999 επέστρεψε στην προπονητική σε συλλογικό επίπεδο, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία της Ουράλ Γκρέιτ του Περμ. Την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ρωσίας το 2001… εκθρονίζοντας την έως τότε μόνιμη πρωταθλήτρια -και μεγάλη του αγάπη- ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Στα τέλη του 1993 ανέλαβε πρόεδρος της ρωσικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης και ταυτόχρονα εργάστηκε ως προπονητής της εθνικής Ρωσίας, οδηγώντας τη στην κατάκτηση δύο ασημένιων μεταλλίων σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (Καναδάς 1994, Ελλάδα 1998) και στο χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ισπανίας το 1997. Αποχώρησε το 1999, μετά την απογοητευτική εμφάνιση της Ρωσίας στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας.

Το 2002 αποσύρθηκε οριστικά από την προπονητική, αλλά παρέμεινε ενεργός στο χώρο του μπάσκετ ως στέλεχος της ρωσικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και της Ουράλ. Η είδηση του θανάτου του, στις 3 Οκτωβρίου 2013, μετά από μάχη με βαριά ασθένεια βύθισε, σε βαθύ πένθος όχι μόνο το ρωσικό, αλλά ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *


Back to top button