Η Α.Σ. ΜΟΥΤΑ είναι η ιστορική ομάδα μπάσκετ του Δομοκού, η οποία ιδρύθηκε το 1985 από μια μεγάλη παρέα φίλων. Η ομάδα οφείλει το όνομά της στην ομίχλη που κατά τους χειμερινούς μήνες είναι πολύ συχνή και τη σιωπή που κυριαρχεί.
Στα τέλη της δεκαετίας του 90 ο σύλλογος σταμάτησε τη δραστηριότητα του και επανήλθε τη σεζόν 2010-11 στη Γ΄ Ε.Σ.Κ.Α.Σ. Φέτος μετά από πολλές δυσκολίες η ομάδα ανδρών κατάφερε να ανεβεί στη Β΄κατηγορία Τοπικού Πρωταθλήματος.
Ο άνθρωπος που ευθύνεται κατά κύριο λόγο για την επιτυχία της ομάδας από την ανασύστασης της το 2010 και έπειτα δεν είναι άλλος από τον προπονητή της ομάδας Παναγιώτη Ρήγα. Στην συνέντευξη που ακολουθεί δείχνει την αγάπη του για το μπάσκετ την αγάπη του για τα παιδιά, αλλά και την όρεξη του να διαμορφώσει σωστού χαρακτήρες. Έπειτα μιλά για την άνοδο του ανδρικού τμήματος της Μούτας στη Β΄κατηγορία Τοπικού Πρωταθλήματος.
Καλησπέρα σας κ.Παναγιώτη, καλώς ήρθατε το site μας και συγχαρητήρια για τη δουλειά σας όλα αυτά τα χρόνια, που είστε στην μπασκετική ακαδημία του Δομοκού, τη Μούτα. «Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και για τον χώρο που μου δίνεται για αυτήν την συνέντευξη.»
Ποια είναι η μπασκετική σας πορεία και ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από αυτή;«Έχω παίξει στον Α.Σ. Φθιώτις, Παμφθιωτικό, ΑΣΕ Μπούκαλη, Λοκρός Αταλάντης, Dison Andrimond (Βέλγιο), Έσπερο Λαμίας, Μούτα Δομοκού και Πρωτέα Λαμίας. Όλα αυτά τα χρόνια έχω αποκτήσει πολλά και όμορφα συναισθήματα και εικόνες που δεν θα σβήσουν ποτέ! Όλα αυτά πηγάζουν από τις φιλίες και οι σχέσεις με παιδιά που αγωνιστήκαμε στις ακαδημίες, με τους προπονητές, αντιπάλους, διαιτητές, τα ταξίδια εκτός έδρας, τις προπονήσεις που μοιάζανε με κόλαση, τις νίκες και τις ήττες, τα γέλια, τα κλάματα, τα πρωταθλήματα και τις ανόδους.»
Παίζετε σε κάποια ομάδα τώρα; Και αν ναι σε ποια;«Φέτος δεν αγωνίζομαι σε κάποια ομάδα. Είμαι ήδη 40 και έχω πολλές υποχρεώσεις απέναντι στην οικογένεια και το παιδί μου. Όμως θα μπορούσα και θέλω πολύ να παίξω άλλη μια χρονιά και να κλείσω την καριέρα μου στην ομάδα που αγαπώ στο Δομοκό. Προπονούμαι όμως ατομικά για να είμαι σε καλή φυσική κατάσταση ώστε να αντέχω να μπαίνω και να δείχνω τις ασκήσεις στα νεαρά παιδιά.»
Πως πήρατε την απόφαση να γίνετε προπονητής;«Η αγάπη μου για το μπάσκετ και τα νέα παιδιά με έσπρωξε να ακολουθήσω την προπονητική. Είναι μια νέα πρόκληση για μένα εφόσον είμαι βετεράνος σαν παίκτης και είναι μια δουλειά πολύ δημιουργική και ευχάριστη μέσα στο γήπεδο μιας και η αγάπη και το χαμόγελο των παιδιών υπερκαλύπτει την κούρασή μου διδάσκοντας.»
Γιατί σταματήσατε να έχετε το διπλό ρόλο του προπονητή – παίκτη στην ομάδα της Μούτας;«Ο ρόλος του παίκτη-προπονητή πλέον είναι ξεπερασμένος και θεωρώ ότι δεν μου ταιριάζει. Αυτό είναι το μέγα δίλημμα, που πρέπει να αποφασίσεις αν θα σταματήσεις την ενεργό δράση. Ή μέσα ή έξω από τις γραμμές των γηπέδων.»
Ποια είναι η διαφορά του να κάθεστε στην άκρη του πάγκου με αυτή του να είστε μέσα στο παρκέ;«Η διαφορά του να είσαι παίκτης και του να είσαι στον πάγκο και να κοουτσάρεις είναι χαοτική. Σαν παίκτης έχεις υποχρέωση να ακολουθείς τις οδηγίες και να δουλεύεις σκληρά και να μάχεσαι στα παιχνίδια. Σαν προπονητής πρέπει να ηγηθείς και να καθοδηγήσεις την ομάδα. Πρέπει να είσαι ενημερωμένος και διαβασμένος, να έχεις πλάνο προπόνησης ημερήσιο, εβδομαδιαίο,μηνιαίο, ετήσιο. Το σημαντικότερο είναι να μην έχει τραυματισμούς, να διακρίνεις αδυναμίες, να βελτιώνεις, να είσαι ψυχολόγος, να ενώνεις, να λύνεις προβλήματα, να είσαι σε διαρκεί επαφή με παίκτες, γονείς, διοίκηση και γενικότερα να αφιερώνεις πολύ χρόνο και γερό στομάχι στα παιχνίδια ώστε να επιλέξεις σωστές στρατηγικές και σχήματα για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.»
Αυτή τη στιγμή πόσα άτομα προπονείτε;«Η Μούτα διατηρεί ακαδημίες με συνολική παρουσία σχεδόν 80 παιδιών. Αυτό είναι αποτέλεσμα κόπων και αγάπης της διοίκησης, προσωπικής και των γονιών, τα τελευταία 6 χρονιά. Δεν έχουμε στεφθεί ακόμη με κάποια τεράστια επιτυχία, σε ατομικό όμως επίπεδο έχουμε την τιμή να προσκαλούν παίκτες μας σε Μικτές ομάδες Παίδων/Κορασίδων, όπως και να δοκιμάζονται αγόρια και κορίτσια σε διάφορες γνωστές ομάδες και Καμπ της Ελλάδας. Και όλα αυτά αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες.»
Πως νιώθετε για την πορεία της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια μιας και τη ζήσατε από την ανασύστασή της;«Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους όσους δούλεψαν και πρόσφεραν το λιθαράκι τους στην επιτυχία της ομάδας και γενικότερα της περιοχής, από τον Πρόεδρο, τους λιγοστούς παράγοντες, όλους τους παίκτες, γονείς και φιλάθλους που ήταν διπλά μας. Θέλω να πιστεύω ότι τους ξεπληρώσαμε με ωραίες στιγμές και χαμόγελα υπερηφάνειας για ότι καταφέραμε. Ήταν μια τεράστια επιτυχία για την ομάδα και την περιοχή.»
Πείτε μας δύο λόγια για την επιτυχία του ανδρικού τμήματος και την άνοδο στην Β΄Κατηγορία των τοπικών πρωταθλημάτων;«Η φετινή πορεία της ομάδας έκλεισε ιδανικά με την άνοδο μας στην Β’ κατηγορία, σε μια ιδιαίτερη σεζόν για εμάς. Οι δυσκολίες ξεκίνησαν από τις αρχές Σεπτεμβρίου, όπου έπρεπε να λύσουμε το πρόβλημα στο μοντάρισμα της ομάδας, μιας και πλην των παίδων/εφήβων, δεν υπήρξε μεταβατική περίοδος για τους άνδρες και σωστή προετοιμασία του σύνολου για το πρωτάθλημα. Είναι γνωστό πως σε όλες τις επαρχιακές ομάδες και όχι μόνο, τα προβλήματα διογκώθηκαν, με απόντες μαθητές, με ενήλικες εργαζόμενους και πολλούς οικογενειάρχες, με αποτέλεσμα η ομάδα να μην προπονηθεί όπως θα έπρεπε, ούτε και να αγωνιστεί πλήρης μέσα στην χρονιά. Δεν έφταναν όλα τα παραπάνω, το πρωτάθλημα επεκτάθηκε εξαιτίας της χειμερινής κακοκαιρίας, με συνεχείς αναβολές και η αγωνιστική απραξία πλήγωσε και την δική μας ομάδα. Παρόλα αυτά, δεν μας πτόησε τίποτα, η ομάδα κατάφερε και στυλώθηκε μέσα από αυτές τις δυσκολίες και με λιγοστές προπονήσεις αλλά με αρκετά φιλικά, αποκτήσαμε ταυτότητα μέσα στο γήπεδο. Στους περισσότερους αγώνες παίξαμε όμορφο μπάσκετ, επιβραβευοντας ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο που συνδυάζει λίγους έμπειρους παίκτες με πολλούς πιτσιρικάδες. Τέλος, η συνολική διαδρομή μέσα από τις δυσκολίες έκανε την πορεία μας πετυχημένη και έπειτα ο προορισμός. »
Ποίοι είναι οι στόχοι της νέας χρονιάς;«Στόχος από την πρώτη στιγμή δεν ήταν μόνο η εκμάθηση των βασικών στοιχείων του μπάσκετ αλλά να διαμορφώσουμε μέσα στο γήπεδο σωστούς χαρακτήρες, να κοινωνικοποιηθούν τα παιδιά και να ποτιστούν με άξιες όπως αγάπη, σεβασμός και ομαδικότητα.Θα ήθελα να τονίσω ότι στις τρεις σεζόν του Ανδρικού μας τμήματος, η ομάδα στελεχώνεται συνεχώς με 2 και 3 παίχτες του παιδικού ή εφηβικού τμήματος στην 5αδα και συνολικά 7-8 νεαρών στην 12αδα δίνοντας έτσι χρόνο συμμετοχής σε όλα τα παιδιά.»
