Το ημερολόγιο έγραφε 25/9/2005 και η Εθνική Ελλάδας επιβεβαίωνε το τετριμμένο μεν αλλά αν μη τι άλλο αντιπροσωπευτικό προσωνύμιο της “επίσημης αγαπημένης”.
Ο Διαμαντίδης, ο Ζήσης, ο Παπαλουκάς και τα άλλα παιδιά μετά την επική πρόκριση απέναντι στη Γαλλία με τον “βάλτο αγόρι μου” κέρδιζε και την Γερμανία με 78-62 και στεφόταν επάξια πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στον τελικό μεγάλο παιχνίδι είχε πραγματοποιήσει ο Παπαλουκάς που έβαλε 22 πόντους ενώ στον σχετικό πίνακα Ζήσης και Κακιούζης είχαν από 11.
Κάτι που επιβεβαίωσε εκείνη η ομάδα του Γιαννάκη είναι οτι τα τρόπαια και οι τίτλοι κερδίζονται από παρέες και όχι απλά από επαγγελματικές ομάδες. Φυσικά το ταλέντο υπήρχε αλλά χωρίς την συλλογικότητα δεν θα καταφέρναμε τίποτα.
Πάμε να θυμηθούμε λίγο εκείνη τη βραδιά:
