Θρυλικές μορφές οπαδών των ελληνικών γηπέδων
Τα ελληνικά γήπεδα έχουν φιλοξενήσει άπειρο αριθμό φιλάθλων, που είναι πιστοί στο κυριακάτικο ραντεβού τους (τουλάχιστον προ-κορωνοϊού) με την αγαπημένη τους ομάδα.
Τα ελληνικά γήπεδα έχουν φιλοξενήσει άπειρο αριθμό φιλάθλων, που είναι πιστοί στο κυριακάτικο ραντεβού τους (τουλάχιστον προ-κορωνοϊού) με την αγαπημένη τους ομάδα.
Από τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας μέχρι τα τοπικά, κάποιοι από αυτούς ξεχώρισαν για την αγνή τους αγάπη και έγιναν εμβλήματα για τις εξέδρες που τους φιλοξενούσαν. Τρελοί και ωραίοι όπως λέμε, άλλοι ακόμη μαζί μας και άλλοι στα κλαμπ “Του Παραδείσου”, έκαναν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο, πιο μαγικές τις Κυριακές.
Αττίλιο
Παμ παπαμ παπαπαμμμμ. Τρομπέτα. Τα χέρια ψηλά και παλαμάκια. O-ΛΥ-ΜΠΙ-Α-ΚΟΣ. Οι απανταχού φίλοι και μη του Ολυμπιακού, γνωρίζουν την μορφή του Αττίλιο πιο καλά και από τα γκολ του Τζόλε. Η εμβληματική, συμπαθέστατη “παχουλοκομψή” φιγούρα του Αττίλιο είχε την χαρά να στολίσει τις κερκίδες του “Γεώργιος Καραϊσκάκης” και να δίνει το πρώτο σύνθημα. Λες και αν δεν έπαιζε ο Αττίλιο την τρομπέτα του δεν ξεκινούσε ο αγώνας. Από τις θέσεις των επισήμων, ως τις κερκίδες των φανατικών, όλοι σιωπούσαν στο άκουσμα της “θρυλικής” τρομπέτας. Δυστυχώς, “έφυγε” από τη ζωή (11/11/1994) πριν προλάβει να αντικρίσει την ποδοσφαιρική αναγέννηση του Ολυμπιακού (του).
Εθνικάρας
“Α ΡΕ ΕΘΝΙΚΑΑΑΑΑΡΑΑΑΑ”. Η έταιρη ομάδα του Πειραιά, ο Εθνικός, έχει την την τιμή να φιλοξενεί στα οπαδικά της στρώματα, τον Εθνικάρα. Μια σχέση αιώνιας πίστης με μόνο παρονομαστή την αγνή αγάπη και την χαρά του ποδοσφαίρου. Ο Εθνικάρας πάντα παρών για τον Εθνικό Πειραιά. Σε κρύα, σε βροχές, στα μακρινά εκτός, ο Εθνικάρας πάντα εκεί. Από το 1956 έως το 2014, σύμφωνα με τον ίδιο, έχασε μόνο 12 αγώνες. Οι 11 γιατί ήταν άρρωστος. Η μία, γιατί…παντρευόταν. Έγινε τραγούδι από τον Νίκο Καρβέλα, με τίτλο “Α ρε εθνικάρα”. Στη λίστα με τους οπαδούς που έχουν τιμήσει τον Εθνικάρα συμπεριλαμβάνονται οι οπαδοί της Ηλιούπολης, του Πανθρακικού, του Παναιτωλικού, της Δόξας Δράμας και του ΠΑΣ Γιάννενα.
Τάσος Κωτούλας
Η “ασπρόμαυρη τρομπέτα” έχει συντροφεύσει σημαντικές στιγμές του Δικέφαλου του Βορρά, σε όποιο σημείο του χάρτη που έχει ταξιδέψει. Γαλουχήθηκε από μικρός στην κερκίδα του ΠΑΟΚ, παίζοντας τρομπέτα δίπλα στον μεγάλο Λαυρέντη Ζαφειριάδη. Ένα πραγματικό διαμάντι, όχι μόνο για την Τούμπα, αλλά και για όλα τα ελληνικά γήπεδα. Ο Σερραίος Τάσος Κωτούλας παιανίζει και για την Εθνική Ελλάδος, καθώς πια, ως μέλος του “Γαλανόλευκου Φάρου”, βρίσκεται κοντά στην “μεγάλη αγαπημένη” των Ελλήνων, όπου κι αν παίζει αυτή. Άξιο αναφοράς είναι το ήθος του Τάσου Κωτούλα, που έχει δηλώσει ότι θέλει και ο Άρης και ο Ηρακλής να παίζουν μόνιμα στην μεγάλη κατηγορία και να μην βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Χάιδω
Η Χάιδω είναι η Μεγάλη Κυρία της “κυανόλευκης” οπαδοσύνης, που έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων των φιλάθλων της Ελλάδας. Γνώρισε την τρέλα του Γηραιού από τον άντρα της, στα 15 της. Τότε ερωτεύτηκε τον Ηρακλή και από τότε τον ακολουθεί πιστά παντού, σε όλα τα αθλήματα. Στο σαλόνι της υπάρχει ένα μεγάλο κάδρο του δικού της (και δικού μας) πολυαγαπημένου, του Βασίλη Χατζηπαναγή. Η κυρία Χάιδω μπαίνει στο Καυτατζόγλειο, σε όποια θύρα θέλει, βάζει μέσα όσους ξέρει ότι δεν έχουν να πληρώσουν εισιτήριο και αν κρυώσει, επισκέπτεται την σουίτα. Ποιος άλλωστε μπορεί να της χαλάσει το χατίρι. Η γλυκύτατη κυρία Χάιδω έχει δηλώσει ότι θα πηγαίνει να βλέπει τον Ηρακλή, μέχρι να κλείσει τα μάτια της.
Νίκος Ξηροκώστας
Ντόκεν
Ο αθεράπευτα ρομαντικός της Θύρας 13, από τη γειτονιά του Γκύζη, κέρδισε το παρατσούκλι “Ντόκεν”, από τον παλιό ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, Άρνε Ντόκεν, εξαιτίας της ομοιότητας τους. Ασπαζόμενος το “Against Modern Football” και πιστός στο κυριακάτικο ραντεβού του με την Λεωφόρο, εντάχθηκε από μικρό παιδί στις οπαδικές τάξεις της Θύρας 13. Γνωστή ιστορία της πράσινης εξέδρας λέει ότι ο Ντόκεν είχε πάει κρυφά από τους γονείς του, ταξίδι στην Καστοριά, για να δει τον Παναθηναϊκό. Αξέχαστο έχει παραμείνει το σκηνικό όπου ο αείμνηστος Κουκ του Άρη έτρεξε να αγκαλιάσει τον Ντόκεν, κατά την διάρκεια της αναμέτρησης των δύο ομάδων στο «Νick Galis Hall». Από τότε τους συνέδεσε μια βαθιά φιλία. Αποτελεί πηγή έμπνευσης και χαίρει βαθιάς εκτίμησης από ολόκληρο το ευρωπαϊκό οπαδικό κίνημα.
Κουκ
“Με πήρανε μια μέρα από το χέρι και με φέρανε στο Χαριλάου…” Κάπως έτσι ξεκίνησε το οπαδικό ταξίδι του αείμνηστου Κουκ στην Super 3. Ο “ψηλός με τα αργεντίνικα συνθήματα”, που αγαπούσε την Μπόκα, σκορπούσε πάντα το χαμόγελο στους Αρειανούς. Παλιάς κοπής οπαδός, έγραψε πολλά χιλιόμετρα για τους κιτρινόμαυρους του Βορρά και κέρδισε τον ύψιστο σεβασμό από όλα τα ελληνικά και μη πέταλα. Στα 55 του χρόνια και μετά από μάχη με την επάρατη νόσο, πέρασε στην αιωνιότητα, σκορπώντας θλίψη σε όλο το οπαδικό κίνημα. Μερικά από τα τελευταία του λόγια ήταν: “Πέστε τους να με αφήσουν φύγω από εδώ, αύριο παίζει ο ΑΡΗΣ“.
