Δύο χρόνια χωρίς τον Σπύρο Γουργιώτη!
Δύο χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του Σπύρου Γουργιώτη, μία είδηση που είχε σκορπίσει τη θλίψη σε όλη την ποδοσφαιρική και όχι μόνο Φθιώτιδα.
Δύο χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του Σπύρου Γουργιώτη, μία είδηση που είχε σκορπίσει τη θλίψη σε όλη την ποδοσφαιρική και όχι μόνο Φθιώτιδα.
Διαβάστε το μήνυμα που έγραψε στη μνήμη του Γουργιώτη, ο κ. Κώστας Μπετένιος, ο οποίος υπήρξε φίλος του εκλιπόντος!
Γράφει στη μνήμη του Σπύρου, ο φίλος του και προπονητής του Κώστας Μπετένιος.
Πέρασαν κι’ολας δυο χρόνια χωρίς τον καλό μας φίλο τον Σπύρο.
Θλίψη, απουσία, νοσταλγία.…
Συναισθήματα που αφήνει πίσω του ένας παντοτινός αποχωρισμός.
Ο αποχωρισμός του φίλου μας, του Σπύρου Γουργιώτη !
«Θυμάμαι τον καθηγητή της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο να επιμένει στο νόημα του αποφθέγματος «Μέτρον Άριστον» δηλαδή, την Αρμονία του ανθρώπινου βίου.
Έκτοτε παρατηρώ τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι για να εντοπίσω την σχέση τους με το Θείο δώρο της Ζωής.
Απ’ τους ελάχιστους που ο Έμμετρος Βίος ήταν πρόδηλος ήταν ο φίλος μου ο Σπύρος Γουργιώτης ο οποίος σαν σήμερα άφησε το σώμα του στην μάνα Γη για να ταξιδέψει την Ψυχή του στον κόσμο των Αγγέλων.
Ο Σπύρος ως αθλητής μου από νωρίς ξεδίπλωσε τις αρετές του. Αυτό που τον διαφοροποιούσε πάντα ως οντότητα ήταν η ανεπιτήδευτη ικανότητά του να είναι επιμελής χωρίς να γίνεται υποχόνδριος, να φροντίζει την σωματική του κατάσταση σε συνάρτηση με την ψυχοπνευματική.
Μπροστά στην δυσκολία της σκληρής προπόνησης αντέταξε το σθένος χωρίς υπερηφάνεια, το πείσμα χωρίς εγωϊσμό. Μπροστά στην γλύκα της Νίκης παρουσιάζονταν χαρούμενος χωρίς ίχνος αλαζονείας. Γνώριζα ότι ο άνθρωπος ξεδιπλώνει τον εαυτό του στην αθλητική κονίστρα.
Με την πάροδο του χρόνου και τις συζητήσεις μας συνειδητοποιούσα ότι η σοβαρή, μαχητική, έντιμη, ενάρετη προσπάθεια εντός του γηπέδου ήταν απλώς η συνέχεια της υπόλοιπης ζωής του.
Ο Σπύρος είχε βρει το «Μέτρον» της Ζωής όπως ο επιδέξιος μουσικός το μουσικό μέτρο.
Απόδειξη όλων αυτών είναι η στάση του απέναντι στην δοκιμασία που ο Θεός επέτρεψε για κείνον.
Ο Σπύρος ήταν μια ήρεμη δύναμη.
Το παράδειγμα του είναι η μεγάλη παρακαταθήκη προς την καλή οικογένειά του και σ’ εμάς που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε.
Σπυράκο, εσύ σήμερα ως πνεύμα ίσως διαβάζεις την σκέψη μου και καταλαβαίνεις γιατί όταν μου έλεγες «ευχαριστώ» για την προπονητική δουλειά μου σου έλεγα «κι εγώ ευχαριστώ»!
Αιωνία η μνήμη σου!«
Κώστας Μπετένιος
