Είναι παράσημο να δίνεις τον ρυθμό του αγώνα κόντρα στην ΑΕΚ. Όταν θες να φτιάχνεις παιχνίδι, όταν θες να χαλάς, όταν θες να επιτίθεσαι κι όταν θες να αμύνεσαι. Τα παραπάνω, θα μπορούσαν να αποτελούν την μίνι περίληψη του ματς Κυπέλλου για κάποιον που δεν έκατσε στην τηλεόραση το απόγευμα της Παρασκευής και έχασε την αναμέτρηση. Με την “λεπτομέρεια” που τείνει να γίνει εμμονή, ότι η Λαμία ηττήθηκε πάλι.
Η πρωτοτυπία της Καλλιθέας δίνει έξτρα κίνητρο σε ποδοσφαιριστές και κόσμο. Η Λαμία δείχνει, όχι αποτελεσματικά, αλλά θεωρητικά δυστυχώς ακόμα, ότι δεν γίνεται να ξεγραφτεί από την φετινή Σούπερ Λιγκ τόσο νωρίς. Γρήγορη, ανασταλτικά σταθερή, με εξαιρέσεις αυτοσυγκέντρωσης κυρίως, κάθετο ποδόσφαιρο επιτέλους και σημαντικές επιστροφές βασικών της στελεχών που τις περιμέναμε πως και πως.
Σταύρος Βασιλαντονόπουλος ο… αρχηγός. Ξανά στην αρχική ενδεκάδα μετά απο αρκετό καιρό, με το περιβραχιόνιο στο χέρι και απόδοση που θύμισε τον περσινό Σταύρο, τον εκ των MVP του ΠΑΣ στην παρθενική σεζόν της ομάδας στην πρώτη λίγκα. Δύο στοιχεία χρειάστηκαν να χρησιμοποιήσει ο μπακ, που αγωνίστηκε ως εξτρέμ στο ματς. Ένα, ταχύτητα. Δυο, διείσδυση. Κανείς από τους προκάτοχους της συγκεκριμένης θέσης στο πρωτάθλημα δεν τα είχε. Μια αργή ομάδα, ένας και μόνο παίκτης, την έκανε εμφανώς πιο γρήγορη. Και με αντίπαλο τον Χούλτ, παίκτη που φημίζεται για το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Επιπροσθέτως, ο Βασιλαντονόπουλος έκανε και σημαντικό μάθημα στους υπόλοιπους για την θέση. Το στοιχείο ενός επιτυχημένου εξτρέμ είναι πάντα οι διεισδύσεις, το να συγκλίνει. Για να γίνεται ο ίδιος απειλητικός, για να γίνουν τα απαραίτητα overlap και πάει λέγοντας. Καραγκούνης, Μαστούρ, Καραμάνος, εγκλωβίζονται στην γραμμή και παίζουν παράλληλά της με σκοπό να “κερδίζουν” μόνο κάποιες ανούσιες σέντρες. Σημείωση, κανείς από τους τρεις παραπάνω δεν είναι εξτρέμ. Υποσημείωση, ούτε ο Βασιλαντονόπουλος όμως. Υποσημείωση 2, η ασίστ του είναι εκπληκτική και έχουν λείψει στην ομάδα τέτοιες σέντρες.
Μαρκ Ασίγκμπα. Δύσκολο να βρεις ποδοσφαιριστή να μην έχει κάνει λάθος σε έναν ολόκληρο αγώνα. Ίσως και να έκανε αλλά δεν θα το θυμάται ούτε ο προπονητής του. Αλάνθαστος στο αμυντικό κομμάτι, μέτριος στο επιθετικό. Παρόλα αυτά ο Ασίγκμπα έδειξε γιατί ξεχώρισε και αυτός πέρσι με την εμφάνιση του κόντρα στην ΑΕΚ και εκμηδένισε τον αντίπαλό του, Γιαννιώτα, με σκοπό η “Ένωση” να έχει στο μυαλό της μόνο την δεξιά της πλευρά για την εκδήλωση επιθέσεων. Σίγουρα μια εμφάνιση που αξίζει παραπάνω από τον αποκλεισμό από την 18αδα.
Αξιοσημείωτο και εν μέρει περίεργο στα μάτια του “κυανόλευκων” κόσμου, κυρίως, είναι ο “αντικαταστάτης” του Μπλάζιτς. Παρατηρώντας προσεκτικά όλα τα ματς της Λαμίας φέτος, φαίνεται ότι ο Μπλάζιτς, ο οποίος θεωρούνταν – και δικαίως – ο παίκτης βαρόμετρο στην box to box θέση, έχει χάσει τα φώτα που έπεφταν πάνω του από τον Ελίνι Δημούτσο. Εκεί που όλοι μας ψάχναμε τον δεύτερο δίπλα από τον Σέρβο, πλέον η αίσθηση είναι ότι με την αυτοπεποίθηση και τις εμφανίσεις του ο Δημούτσος, έχει καταφέρει να λέμε πρώτο το όνομά του και ύστερα του παρτενέρ του. Άξιοι παίκτες και οι δυο, ωστόσο μέχρι στιγμής μοιάζουν αταίριαστοι σαν δίδυμο. Φάνηκε στο “Ελ Πάσο” με τον Ελίνι να συνεργάζεται καλύτερα με τον Οσμάν δίπλα του. Έχει “πονοκέφαλο” εκεί ο Χάβος.
Τέλος, όταν τα πράγματα γίνονται ορθολογικά για όλους και πόσο μάλλον για τους παίκτες και το γεγονός ότι πρέπει να παίζουν στην θέση τους, το απότελεσμά είναι αυτό που πρέπει και φαίνεται. Ο Τάσος Καραμάνος αγωνίστηκε στην φυσική του θέση και έδειξε τι μπορεί να κάνει. Από την άλλη, στον Χακίμ Μαστούρ θεωρώ ότι δεν του λείπουν ούτε οι προπονήσεις, ούτε οι ανάσες αλλά η ψυχολογία. Να αποκτήσει αυτοπεποίθηση! Βλέποντας τον παίκτη, τις κινήσεις του, την γλώσσα του σώματός του, αυτό μου δείχνει, αυτό εισπράττω…
