«Την κρίσιμη στιγμή η Λαμία…αντεπιτέθηκε και πλέον δείχνει έτοιμη να αγκαλιάσει το στόχο της παραμονής.
Το LamiaSports επιχειρεί μια ανασκόπηση στην ποδοσφαιρική πορεία της ομάδας μέχρι σήμερα και αναδεικνύει τις προκλήσεις που ανοίγονται από εδώ και πέρα για το συγκρότημα της πόλης μας».
Του Θάνου Θεοδώρου
Ο δρόμος της Λαμίας από τις χαμηλότερες κατηγορίες μέχρι να φτάσει στην Σούπερ Λιγκ δεν ήταν από τους εύκολους. Χρειάστηκε να μάθει να πρωταγωνιστεί μετά από πολλά χρόνια, σε δύσκολα ποδοσφαιρικά περιβάλλοντα, όπως κατά τεκμήριο είναι εκείνο της Football League και να ελιχθεί ανάμεσα σε συμφέροντα εντός και εκτός γηπέδων.
Με οδηγό τον Πανουργιά Παπαϊωάννου και το όραμα που είχε για την ομάδα και προπονητή τον άνθρωπο των «ειδικών αποστολών», Μπάμπη Τεννέ, ο ΠΑΣ πέρασε με σλάλομ όλα τα εμπόδια και κατάφερε πρόπερσι αυτό που δεν είχε καταφέρει ποτέ στην ιστορία του, να εξασφαλίσει τη συμμετοχή στην κορυφαία κατηγορία. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Μπάμπης Τεννές παρέμεινε στο τιμόνι και πέτυχε παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα να σώσει την παρτίδα σε μια περιπετειώδη σεζόν.
Σε αυτό το σημείο όλοι θα πόνταραν στην άνετη παραμονή του στον πάγκο και στην άνευ όρων παράδοση (από το μεγαλομέτοχο) των κλειδιών της ομάδας. Και όμως, στο μυαλό της διοίκησης (και όχι μόνο) κάτι δεν κόλλαγε… Ήταν πρώτη Σεπτεμβρίου του 2018, όταν η Λαμία γνώρισε την ήττα με 3-1 από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, σε αυτό που έμελλε να είναι το τελευταίο ματς του Μπάμπη Τεννέ στον πάγκο του ΠΑΣ.
Ήταν μόλις η δεύτερη αγωνιστική της φετινής σεζόν αλλά η βεβαιότητα, διοίκησης οπαδών και όλων όσων παρακολουθούσαν την ομάδα ότι θα πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή προπονητή, ήταν έκδηλη. Παρόλο που ήταν νωρίς, παρόλο που οι (πολλές) καινούριες μεταγραφές δεν είχαν όλες προλάβει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, παρόλο που με λίγα λόγια υπήρχαν πολλά άλλοθι για να δοθεί πίστωση χρόνου στον προπονητή, αποφασίστηκε η λύση της συνεργασίας μαζί του.
Οι έχοντες καλή μνήμη θα θυμούνται την κόντρα που είχε ανοίξει τότε ο Τεννές με μερίδα τοπικών δημοσιογράφων ή και τη θρυλούμενη συνάντηση με τον Πανουργιά όπου φημολογείται ότι έσπασε οριστικά το γυαλί ανάμεσα τους. Αυτά τα περιστατικά ήταν συνέπειες της άρσης της εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο πλευρών, όχι η αιτία της απομάκρυνσης. Η πραγματική αιτία ήταν ότι είχε εμπεδωθεί σε κάθε στέκι της πόλης, ασφαλώς και στη διοίκηση, ότι η ομάδα με τον Τεννέ δεν μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα.
Το βήμα της καθιέρωσης στην Σούπερ Λιγκ…
Τέσσερις μέρες μετά τη φυγή του Τεννέ η Λαμία υποδέχθηκε με μια λιτή ανακοίνωση στον πάγκο της τον Μάκη Χάβο. Ήταν ο άνθρωπος στον οποίο θα εμπιστεύονταν το νέο μεγάλο στοίχημα της ομάδας, μετά την άνοδο στη Σούπερ Λιγκ. Το στοίχημα της καθιέρωσης σε αυτή. Ο Χάβος είναι ένας προπονητής χαμηλών τόνων στις διαπροσωπικές του σχέσεις με τα Μέσα, αλλά υψηλών όταν πρόκειται για δουλειά και ποδοσφαιρική εξέλιξη. Δεν ήρθε στη Λαμία για να φέρει επανάσταση, δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ ένας εκλεπτυσμένος φιλόσοφος της μπάλας, ένας Πεπ των φτωχών.
Ήρθε με ρεαλισμό, για να διορθώσει τις ρωγμές στο πλοίο που είχε αφήσει ο προηγούμενος καπετάνιος, για να εμπνεύσει το βαριεστημένο προσωπικό ώστε να του αποσπάσει το 100%, ήρθε για να ρίξει το νερό της σιγουριάς στη φωτιά της αμφισβήτησης. Για να κάνει αυτό στο οποίο είχε αποτύχει (αν και ο ίδιος έχει ίσως άλλη άποψη…), ο προκάτοχός του. Στο Μακεδόνα τεχνικό δόθηκε εμπιστοσύνη και χρόνος και ο ίδιος με τη δουλειά του δεν τα άφησε να πάνε χαμένα.
Σιγά-σιγά αλλά σταθερά, ενσωμάτωσε τους νέους παίκτες στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας, τους βρήκε ταιριαστούς ρόλους στο γήπεδο, τους ενέπνευσε πάνω απ’ όλα και το πράγμα άρχισε να τσουλάει. Και τσούλησε τόσο καλά, ώστε σήμερα και λίγο πριν το τέλος η ομάδα να θεωρείται σοβαρό φαβορί για την παραμονή, έχοντας φτάσει και στους 4 του Κυπέλλου ως «φονέας» των «γιγάντων» Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού.
Το μεγαλύτερο ωστόσο επίτευγμα του Χάβου που αποτελεί και εκ των ων ουκ άνευ χαρακτηριστικό εφόσον η ομάδα θέλει να πετύχει το πρότζεκτ της καθιέρωσης, είναι η σταδιακή απαγκίστρωση από τον φοβικό τρόπο παιχνιδιού που είχε ο ΠΑΣ επί Τεννέ. Ένα τρόπο παιχνιδιού που εξυπηρέτησε την ομάδα στα αλώνια της Football League και συνέβαλλε στην (πάντα χρήσιμη) βαθμοθηρία, έναν τρόπο που οδήγησε πέρσι στην παραμονή αλλά και που σε τελική ανάλυση, δεν είναι ο βέλτιστος για μια ομάδα που έχει ως σκοπό να μείνει για χρόνια στην κατηγορία και όχι να την εγκαταλείψει μετά από 2-3 σεζόν.
Ο ΠΑΣ που στήνονταν παντού και πάντα, ακόμα και απέναντι σε ισοδύναμες ομάδες για να κλέψει το αποτέλεσμα και όχι για να το κερδίσει με την πυγμή, τη θέληση και τα αγωνιστικά του προτερήματα, δεν υπάρχει πια. Έδωσε τη θέση του σε μια ομάδα που μπορεί να παίξει και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, μπορεί να βγάλει και επιθετικούς αυτοματισμούς και δύναται αν βρει τον αντίπαλο μπόσικο (όπως με τον ΟΦΗ) να του «κλείσει το σπίτι» με αποφασιστικό τρόπο. Μια ομάδα που έχει σχέδιο, πλάνο και ισορροπία, μια ομάδα που έγινε και πάλι οικογένεια και εμφανίζεται σαν μια γροθιά απέναντι στις προκλήσεις.
Αυτά κατάφερε ο Χάβος στη σύντομη ως τώρα παρουσία του στον ΠΑΣ. Και σίγουρα δεν τα κατάφερε επειδή διέθετε κάποιο μαγικό ραβδί, αλλά επειδή είναι ένας τίμιος προπονητής χωρίς προκαταλήψεις, έτοιμος να αξιοποιήσει τα χαρακτηριστικά του υλικού που διαθέτει και όχι να περιμένει από το υλικό να παίξει σύμφωνα με τα θέλω του… Ο Μπάμπης Τεννές είναι καλός, χρυσός, έκανε θαύματα με τη Λαμία και θα θεωρείται πάντα φίλος στην πόλη, αλλά εγκλωβίζονταν σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο και ποδοσφαιρική φιλοσοφία.
Αυτό δεν είναι τόσο κακό όσο ακούγεται, γιατί με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία πέτυχε μια αξιοζήλευτη καριέρα και έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του ανθρώπου των «ειδικών αποστολών», ειδικά στη Football League. Όμως κάτι που μπορεί να είναι χρήσιμο σε μια δεδομένη περίοδο, μπορεί να μην είναι σε κάποια άλλη. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και συνολικά στη ζωή.
