Γράφει ο Πέτρος Κρικζώνης…
Μια οικογένεια πρότυπο τόσο στο χώρο των επιχειρήσεων αλλά και στο χώρο του αθλητισμού. Για αυτό τον χώρο θα μιλήσουμε σήμερα και εμείς, εκεί που όταν ακούς Γιαννακόπουλος καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για τους ιστορικούς παράγοντες του Παναθηναϊκού. Τρία αδέρφια, μια ζωντανή ιστορία.
Κατά σειρά ηλικίας Παύλος, Θανάσης και Κώστας. Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε πρώτος να φύγεις ο Κώστας σε ηλικία 85 ετών στις (29/4 2018). Ο Κώστας ήταν πάντα η ήρεμη δύναμη της οικογένειας, ο άνθρωπος που δεν ασχολήθηκε ποτέ φανερά με τον Παναθηναϊκό. Αλλά ο δικός του ρόλος για την ομάδα ήταν ίσως ο πιο σημαντικός, καθώς ο καθένας είχε από ένα πόστο.
Ο Κώστας είχε την καλύτερη επαφή με τους παίχτες, για αυτό και όταν απεβίωσε όλοι οι παίχτες μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για αυτόν, αφού αισθάνθηκαν ότι έχασαν ένα πατέρα. Μερικούς μήνες αργότερα στις (10/7 2018) έφυγε ο Πατριάρχης της οικογένειας ο Παύλος, ο άνθρωπος ορόσημο, αυτός που κατάφερε να χτίσει μία ολόκληρη αυτοκρατορία. Αυτός που ονειρεύτηκε ένα μεγάλο Παναθηναϊκό και το πέτυχε. Αφού κατάφερε να τον κάνει από τους μεγαλύτερο σύλλογους της Ευρώπης και να κερδίσει 6 Ευρωπαϊκά τρόπαια. Κέρδισε τον απέραντο σεβασμό όλου του κόσμου.
Γιατί προπάντων ήταν άνθρωπος με ήθος και μετά πρόεδρος ομάδας. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν πολλοί άνθρωποι ανεξαρτήτως ομάδας , και όλοι με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησαν τον ιστορικό παράγοντα. Έστειλαν στεφάνια και συλλυπητήριες ανακοινώσεις από όλη την Ευρώπη, για να τον αποχαιρετήσουν. Όπως ήταν λογικό ο χαμός του έγινε σύνθημα στο στόμα των φιλάθλων της ομάδας «Σαν σήμερα που έφυγε ο Παύλος και πέταξε ψηλά στον ουρανό, δεν θα ξεχάσω τι μου χάρισε ποτέ μου, γι αυτό κι εγώ θα τραγουδώ. Εκεί ψηλά στη θύρα 13 έχουμε έξι ευρωπαϊκά, τα τρία να κοιτάνε στην Αθήνα, τα τρία προς τον Πειραιά». Έπειτα ακολούθησε το τουρνουά στην μνήμη του. Το οποίο θα γίνετε κάθε χρόνο.
Σήμερα δυστυχώς (19/4/2019) είπε το τελευταίο αντίο και ο Θανάσης σε ηλικία 88 ετών. Σε λιγότερο από ένα χρόνο έσβησαν και τα τρία αδέρφια. Ο Θανάσης υπήρξε ίσως ο πιο οξύθυμος από όλους, ήταν αυτός που σε κάθε δύσκολη στιγμή έβγαινε μπροστά και τους κρατούσε όλους ενωμένους.
Ήταν πάντοτε ένα με τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, ήταν ένας από αυτούς. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις δύο κλασικές του ατάκες οποιαδήποτε ομάδα και αν υποστηρίζεις, αρχικά την αγαπημένη του φράση «Φίλοι μου αγαπημένοι» καθώς πάντα έτσι ξεκινούσε ότι και να ήθελε να πει, για να δείξει πόσο σέβεται τους φιλάθλους της ομάδας του. Και επίσης χαραγμένη στον μυαλό όλων η φράση «Όταν πεθάνω να με θάψετε με μια σημαία του Παναθηναϊκού», δυστυχώς αυτή η μέρα έφτασε και σίγουρα αυτή του η επιθυμία δεν άλλαξε.
Με τον χαμό του Θανάση Γιαννακόπουλου δεν κλείνει μόνο ένας κύκλος για τον Παναθηναϊκό, αλλά για ολόκληρο το Ελληνικό μπάσκετ.
