Το κέντρο της πόλης Μασαρέλος, στα περίχωρα του Πόρτο, έσφυζε ως συνήθως από ζωή. Τα καφέ και τα μπαρ της πόλης ήταν γεμάτα από νεανικό ενθουσιασμό.

Σε αυτή την όμορφα παλιομοδίτικη περιοχή των μόλις 7.000 κατοίκων σπάνια έβρισκε κάποιος ησυχία. Το γειτονικό πανεπιστήμιο του Πόρτο και οι φοιτητές φρόντιζαν για τούτο.

Ο μικρός Ντιόγκο Ζοσέ Τεσέιρα ντα Σίλβα λάτρευε τη «βαβούρα». Του έδινε την αίσθηση της ελευθερίας, της ανεμελιάς. Η εικόνα των σπουδαστών τού θύμιζε ότι δεν έχουν τόση σημασία τα νιάτα, αλλά η δυνατότητα να λαμβάνεις τις δικές σου αποφάσεις.

Όταν, έπειτα από ώρες παιχνιδιού σε κάποιο τοπικό γηπεδάκι, σήκωνε τη μπάλα από τα πόδια και την κρατούσε στο χέρι, καθόταν και χάζευε τους νέους.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Athletestories