Από τις ατελείωτες ώρες στα γήπεδα… στα απανωτά χειρουργεία!
Μία ιστορία θα σας διηγηθώ σήμερα εδώ στο LamiaSports με πρωταγωνιστή τον ποδοσφαιριστή της Νίκης Αγ. Παρασκευής, Χρήστο Μιμηγιάννη… και δυστυχώς δεν είναι μία χαρούμενη αφήγηση!
-Εισαγωγή…
Πριν από μερικές ημέρες λοιπόν, μαθαίνω πως ο Χρήστος χτύπησε ξανά στο γόνατο σε έναν αγώνα με της Α΄Φθιώτιδας με αντίπαλο την ΑΕ Καλυβίων.
Γνώριζα πως είχε αντιμετωπίσει και στο παρελθόν έναν σημαντικό τραυματισμό (δεν γνώριζα για τους άλλους), αλλά τώρα δεν μου πήγε καν το μυαλό πως θα εμφανιζόταν κάτι ανάλογο.
Και δυστυχώς η «κατάρα» των ποδοσφαιριστών του «χτύπησε ξανά την πόρτα».
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή και θα προσπαθήσω να σας περιγράψω όσο πιο σύντομα γίνεται την ποδοσφαιρική ιστορία του Χρήστο Μιμηγιάννη.
Όνειρό του από μικρός ήταν να παίξει μπάλα. Πάθος για το ποδόσφαιρο, το οποίο το έβγαζε από την αρχή που ξεκίνησε παίζοντας στην Ακαδημία Ποδ. Λαμίας, έως και στα τελευταία παιχνίδια του με την Αγία Παρασκευή.
Ήθελε να γίνει σαν και αυτούς που έβλεπε στην τηλεόραση… και δούλεψε σκληρά γι΄αυτό!
Στα 15 του χρόνια, του εμφανίζεται η μεγάλη ευκαιρία και φεύγει από τη Λαμία για να παίξει ποδόσφαιρο στον Πανιώνιο. Η άνοδός του έχει ξεκινήσει. Παίρνει συμμετοχές στην Εθνική Παίδων, γίνεται αρχηγός της ΕΠΣ Αθηνών αλλά δύο χρόνια μετά η Ακαδημία όπου και αγωνίζεται… διαλύεται!
Η επιστοφή του στη Λαμία, είναι αναμενόμενη. Καθώς γύρισε στην περιοχή όπου και γεννήθηκε, δεν έχασε την ευκαιρία και πήγε κατευθείαν στην Ένωση Σπερχειάδας – Μακρακώμης για να αγωνιστεί. Εκεί έκατσε μόλις 6 μήνες.
«Τίποτα δεν με κράταγε», δηλώνει ο ίδιος καθώς μου εξιστορούσε αυτά που έζησε και το καλοκαίρι φεύγει και πάλι από τη Φθιώτιδα και πηγαίνει στη Χαλκίδα.
Στον έναν χρόνο που αγωνίστηκε εκεί, κατάφερε και πέτυχε 14 γκολ, έχοντας γεμάτη χρονιά, με καλές εμφανίσεις και πάνω απ΄όλα… παθιασμένες!
Οι εμφανίσεις αυτές, έφεραν και την επόμενη πρόταση, με τον πρόεδρο του Μανδραϊκού κ. Γυαλιά να τηλεφωνεί στο νεαρό ποδοσφαιριστή και να του ζητάει να παίξει για την ομάδα του.
Χωρίς να το σκεφτεί, ο «Μίμη», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, φεύγει για την Μάνδρα. Και εκεί έχει γεμάτη σεζόν, έχοντας μαζί με τις καλές εμφανίσεις και 7 τέρματα.
-Κάπου εδώ όμως, η ιστορία μας αλλάζει…
Τον Μάιο του 2013 λοιπόν, σε έναν αγώνα (σε πλαστικό γήπεδο) το πόδι του κολλάει στον χλοοτάπητα, σε μία προσπάθειά του να στρίψει γρήγορα με τη μπάλα. Μία εβδομάδα αργότερα έρχεται η πρώτη μαγνητική και το πρώτο χτύπημα της κατάρας.
«Ρήξη πρόσθιου χιαστού και έσω μηνίσκου», ήταν τα λόγια του γιατρού με τον Λαμιώτη ποδοσφαιριστή να νιώθει την πρώτη ατυχία του στο άθλημα. Τραυματισμός – Χρήστος 1-0.
«Στεναχώρια και λύπη. Στάθηκε άτυχος σε μία κρίσιμη ποδοσφαιρικά ηλικία, γνωρίζοντας πως δύσκολα επιστρέφεις την ίδια ημέρα έπειτα από έναν τέτοιο τραυματισμό».
-Το πρώτο χειρουργείο…
Στις 25 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, έγινε το πρώτο χειρουργείο, ενώ ακολουθούν οι φυσικοθεραπείες και για ένα εξάμηνο το φυσικοθεραπευτήριο γίνεται το δεύτερο σπίτι του.
Στην αρχή της ιστορίας σας τόνισα την μαχητικότητα και το πάθος του Χρήστο και αυτό θα το αναγνωρίσετε πιο κάτω.
Την ίδια σεζόν λοιπόν, πηγαίνει στο Μαρτίνο για να αγωνιστεί στον τοπικό Οπούντιο, συνεχίζοντας έτσι το ταξίδι του στην ποδοσφαιρικό «γαλαξία». Γνώριζε εννοείται εξ΄αρχής πως χρειάζεται πολύ και σκληρή δουλειά αλλά και προσοχή για να επανέλθει, αλλά και να τον εμπιστευθεί ο νέος του προπονητής.
Αρχές Γενάρη, μπαίνει και παίζει! Συναίσθημα; «Μόνο χαρά που πατούσα και πάλι το χόρτο», υπογραμμίζει.
-Τότε είχε γίνει το Τραυματισμός – Χρήστος 1-1
Την χρονιά εκείνη, ο Οπούντιος Μαρτίνου παίρνει το πρωτάθλημα στη Α΄Φθιώτιδας και την άνοδο στη Football League 2. Έτσι, παρουσιάζεται μία μεγάλη ευκαιρία για τον Μιμηγιάννη, να κυνηγήσει το όνειρό του και να παίξει σε μία παραπάνω κατηγορία.
Τον Απρίλιο του 2015 και σε ένα παιχνίδι κόντρα στον Αχιλλέα Νεοκαισάρειας, η μοίρα «χαμογέλασε» ξανά…
Στην πρώτη επαφή με τη μπάλα που είχε, μαρκάρισμα στο δεξί πόδι, «κρακ» στο γόνατο και η «γη χάθηκε κάτω από τα πόδια του». «Εκείνη η ημέρα, ολοκληρώθηκε με κλάματα».
-Όπως καταλαβαίνεται, είχε γυρίσει ξανά το σκορ… Τραυματισμός – Χρήστος 2-1.
«Κλάμα, όχι από τον πόνο, αλλά γνωρίζοντας πως έχει πάθει (και πάλι) ζημιά και πως θα έπρεπε να περάσω όλο αυτά που είχα ζήσει πριν λίγο καιρό. Πάλι να δώσω μάχη με τον εαυτό μου και την ψυχολογία μου και να αποδείξω πως μπορώ να τα καταφέρω ξανά», σημειώνει ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής καθώς μου περιγράφει εκείνες τις ημέρες.
Έξι ημέρες μετά κάνει μαγνητική… Το αποτέλεσμα, ρήξη έσω μηνίσκου και ολική ρήξη στο μόσχευμα… ΣΕΖΟΝ ΤΕΛΟΣ!
Στις 28 Μαΐου περνάει ξανά την πόρτα του χειρουργείου (για δεύτερη φορά) και έπειτα από 15 ημέρες επιστρέφει στο φυσικοθεραπευτήριο.
Η μόνη του σκέψη, να περάσει ο καιρός και να επιστρέψει. Τίποτα άλλο! Το πείσμα που υπήρχε μέσα του για να μπει ξανά στο γήπεδο, εκεί που μεγάλωσε, ήταν μεγαλό.
Πλέον, έδινε μία «μάχη» με τον εαυτό του, καθώς η ψυχολογία του είχε διαλυθεί και ήθελε να αποδείξει πως τίποτα δεν τελείωσε. Η αλήθεια είναι πως άλλοι στη θέση του Χρήστου θα είχαν παρατήσει στην πρώτη στραβή… Αυτός όμως όχι!
Η δύναμη και η αγάπη αλλά και το πείσμα που είχε για να παίξει ποδόσφαιρο, δεν τον άφησε να το βάλει κάτω… και έτσι κι΄έγινε.
-Επέστρεψε και έκανε το Τραυματισμός – Χρήστος 2-2
Στην επιστροφή του, φορά τη φανέλα του Αστέρα Σταυρού, ομάδας της Α΄Φθιώτιδας και βάζει έτσι, ένα ακόμη στοίχημα… να κερδίσει την εμπιστοσύνη του νέου του προπονητή.
Εκεί, πήρε αρκετές ευκαιρίες και το καλοκαίρι του 2017 παίρνει μεταγραφή για τον Ευρυτανικό.
«Εξαιρετική ομαδική πορεία, μία παρέα – οικογένεια», ότι ακριβώς χρειαζόταν ο Χρήστος για να επιστρέψει για τα καλά.
Τι ιδανικό σενάριο;
-Αυτή ήταν μία ακόμη χαρούμενη νότα… στην σκληρή μας ιστορία…
Ο Απρίλιος του 2019, τον βρίσκει να παίζει με τη φανέλα της νεοφώτιστης Νίκης Αγ. Παρασκευής, η οποία τον εμπιστεύθηκε και τον στήριξε!
Σε έναν αγώνα όμως, με την ΑΕ Καλυβίων και λίγο πριν τελειώσει το 1ο ημίχρονο, σε μία διεκδίκηση της μπάλας… η «κατάρα του χτυπά ξανά την πόρτα».
Χτύπημα στο δεξί γόνατο και το γνώριμο πλέον «κρακ» κάνει την εμφάνισή του… «Η στιγμή που έσβησαν τα πάντα», τονίζει ο ποδοσφαιριστής και συνεχίζει λέγοντας τα εξής:
«Η στιγμή που γκρεμίστηκαν όλα. Η στιγμή που οποιοσδήποτε την έχει ζήσει, θα καταλάβει τον πόνο μέσα μου. Ο χρόνος σταμάτησε».
-Τελικό σκορ σε αυτόν τον βάναυσο αγώνα. Τραυματισμοί – Χρήστος 3-2.
Εξετάσεις, αποτέλεσμα και ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού, ρήξη έσω μηνίσμου και ολική ρήξη χόνδρου… Το μόνο συναίσθημα που υπήρχε ήταν η στεναχώρια!
«Κλάψε ξανα… Τώρα είναι η ώρα, τώρα το χρειάζεσαι. Βρίσε τα γόνατά σου, κλάψε κι άσε τα δάκρυα σου να κυλήσουν πάνω τους. Μήπως και ντραπεί, λιγάκι, η γαμημένη μοίρα και γράψει μια καλύτερη ιστορία για σένα. Μην ψάχνεις για θετική όψη, δεν υπάρχει. Όλα είναι σκατά. Η ζωή σού φέρθηκε πούστικα, μην σκουπίζεις τα δάκρυα, θα ξανατρέξουν. Όλα είναι σκατά, φίλε. Θα στο πω ευθέως. Σηκώθηκες πολλές φορές, όμως δεν ξέρω αν μπορείς πάλι. Μπορεί να έχεις ψυχή λιονταριού, αλλά τα πόδια σου σε πρόδωσαν. Μίλα στα γόνατα σου, ρώτα τα “γιατί;».
Κλάψε γνωρίζοντας πλέον πως δύσκολα θα επιστρέψεις…
Στις 17 Απριλίου του 2019, ο Χρήστος Μιμηγιάννης περνάει για τρίτη φορά την πόρτα του χειρουργείου και ο γιατρός του ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ να επιστρέψει στα γήπεδα…
-Επίλογος…
Κάπου εδώ η ιστορία μας ολοκληρώθηκε. Σας είχα τονίσει εξ΄αρχής πως πρόκειται για μία σκληρή και λυπητερή ιστορία, όπου μπορείτε όμως να πάρετε πολλά από αυτήν.
Σαν Λάμπρος Αρναούτογλου, θέλω να ευχηθώ στον φίλο μου Χρήστο Μιμηγιάννη, καλή και γρήγορη ανάρρωση και να βάζει μπροστά πάντα το χαμόγελό του και την ψυχή του!
Ευχαριστώ πολύ…
