Η πιο «τρελή» σεζόν στην ιστορία του ποδοσφαίρου

Εν μέσω καραντίνας και λόγω της απουσίας αθλητισμού εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να #μένουμεσπίτι και να κάνουμε… throwback σε γεγονότα και αναμετρήσεις του παρελθόντος.

Κάπως έτσι και σήμερα, όπου θα ανατρέξουμε στην πιο… τρελή σεζόν στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Δεν πάμε πολύ μακριά, στη σεζόν 2003-04. Μια χρονιά που είδαμε πράματα και θάματα. Από τους ανίκητους του Αρσέν Βενγκέρ, μέχρι την απίστευτη Πόρτο του Μουρίνιο και το… θαύμα της εθνικής Ελλάδος του Ότο Ρεχάγκελ στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Οι «invincibles» του Αρσέν Βενγκέρ

«Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις», αναφέρει μια λαϊκή ρήση. Ταιριάζει… γάντι στην Άρσεναλ, η οποία τα τελευταία χρόνια δεν έχει να επιδείξει ιδιαίτερες επιτυχίες και ψάχνοντας το τελευταίο της πρωτάθλημα πρέπει να πάμε στη σεζόν 2003-04. Μια χρονιά που έχει μείνει στην ιστορία, που καμία άλλη ομάδα δεν έχει καταφέρει αυτό που έκανε η Άρσεναλ.

Η αρμάδα του Αρσέν Βενγκέρ, όχι απλά κατέκτησε το 13ο πρωτάθλημα της ιστορίας της, αλλά το έκανε με εκωφαντικό τρόπο. Με 26 νίκες και 12 ισοπαλίες σήκωσε την κούπα της Πρέμιερ Λιγκ, ενώ είχε δεχτεί μόλις 26 τέρματα και συγκέντρωσε 90 βαθμούς. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται εκείνη ομάδα ως «invincibles», δηλαδή ανίκητοι. Ανρί, Πιρές, Μπέργκαμπ, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Βιεϊρά, Άσλεϊ Κόουλ, Λιούνγκμπεργκ, Σολ Κάμπελ και Κόλο Τουρέ ήταν μερικοί από τους αστέρες της φοβερής και τρομερής Άρσεναλ του Αλσατού τεχνικού.

«Νυχτερίδες»… διψασμένες για αίμα

Χρονιά-ορόσημο και για την Βαλένθια η συγκεκριμένη. Η αξιοζήλευτη ομάδα που κατάφερε να φτιάξει ο Ράφα Μπενίτεθ, κατάφερε να σηκώσει δύο κούπες. Η πρώτη και σημαντικότερη, αυτή του ισπανικού πρωταθλήματος. Η δεύτερη, αυτή του Κυπέλλου UEFA.

Οι «νυχτερίδες» ξεκίνησαν πολύ καλά το πρωτάθλημα, αλλά στη συνέχεια έκαναν κοιλιά. Με ένα τρομερό ντεμαράζ ή… remontada, όπως το λένε οι Ισπανοί, τον Μάιο και τον Ιούνιο, κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα αφήνοντας δεύτερη την Μπαρτσελόνα, τρίτη την Λα Κορούνια και τέταρτη την Ρεάλ Μαδρίτης.

Την ίδια ώρα, στο UEFA πέρασε… πάνω από ΑΪΚ Στοκχόλμης, Μακάμπι Χάιφα, Μπεσίκτας, Γκεντσλερμπιρλιγκί, Μπορντό, Βιγιαρεάλ και στον τελικό επικράτησε με 2-0 της Μαρσέιγ για να σηκώσει την κούπα.

Κανιθάρες, Μίστα, Χουάν Σάντσεθ Μορένο, Ρικάρντο Ολιβέιρα, Νταβίδ Αλμπέλδα, Ρομπέρτο Αγιάλα, Φάμπιο Αουρέλιο, Αμεδεο Καρμπόνι, Μαουρίτσιο Πελεγκρίνο και Πάμπλο Αϊμάρ μερικά από τα πρώτα ονόματα της Βαλένθια εκείνη τη χρονιά, που έκαναν… θραύση!

Όταν ο «Special One» συστήθηκε στο ποδόσφαιρο

Ένα νέο όνομα, έμελε να κάνει την εμφάνισή του στο ποδοσφαιρικό στερέωμα και να αφήσει στη συνέχεια το δικό του στίγμα. Ο Ζοσέ Μουρίνιο!

Ο «Special One» δημιούργησε μια καλοδουλεμένη ομάδα, με παίκτες-εργαλεία που ο κόσμος δεν ήξερε και κατάφερε να κάνει μια τρομερή έκπληξη, σηκώνοντας την κούπα του Champions League με την Πόρτο. Αφού τερμάτισε δεύτερη στον όμιλο πίσω από την Ρεάλ Μαδρίτης και μπροστά από Μαρσέιγ και Παρτίζαν, απέκλεισε κατά σειρά μέχρι τον τελικό τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λιόν και Λα Κορούνια. Με τον ενθουσιασμό που διακατείχε την ομάδα και το πνεύμα νικητή που είχε περάσει στους παίκτες ο Μουρίνιο, η Πόρτο έκανε… πλάκα κόντρα στην Μονακό στον τελικό (3-0) και πήρε το τρόπαιο.

Μπένι ΜακΚάρθι, Μανίς, Ντέκο, Μποζίνγκουα, Νούνο Βαλέντε, Σέρτζιο Κονσεϊσάο, Ρικάρντο Καρβάλιο, Κοστίνια και Βίτορ Μπαΐα μερικοί από τους σημαντικότερος παίκτες εκείνης της εξαιρετικής Πόρτο, που μετέπειτα καθιερώθηκε στην Ευρώπη και φυσικά συνέβαλε στην ανάδειξη του Ζοσέ Μουρίνιο.

Το «πειρατικό» που άφησε άφωνη όλη την Ευρώπη

Λίγο μετά το τέλος των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και των διασυλλογικών διοργανώσεων, ξεκινούσε το Euro του 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Μια διοργάνωση που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό κάθε Έλληνα, αλλά και πολλών Ευρωπαίων που δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν! Μια «χρυσή» σελίδα στην ποδοσφαιρική και αθλητική ιστορία της χώρας μας.

Στη 12η Ιουνίου έγινε η σέντρα, με την Ελλάδα να… σοκάρει τη διοργανώτρια Πορτογαλία με 2-1. ακολούθησε το 1-1 με την Ισπανία και η «γλυκιά» ήττα με 2-1 από την Ρωσία, με την Ελλάδα να τερματίζει δεύτερη πίσω από την οικοδέσποινα και να προκρίνεται στα προημιτελικά. Και μόνο η πρόκριση στις «8» καλύτερες χώρες της Ευρώπης ήταν επιτυχία και κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί. Ούτε φυσικά και αυτό που θα ακολουθούσε.

Η Γαλλία του Ζιντάν και του Ανρί έμοιαζε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Όχι, όμως, για τους μαχητές του Ότο Ρεχάγκελ που με μια κεφαλιά του Χαριστέα μετά από απίθανη ατομική προσπάθεια του Ζαγοράκη… τέζαραν τους αντιπάλους τους. Ο ημιτελικός είχε φτάσει και η Τσεχία του Κόλερ, του Μπάρος, του Νέντβεντ και του Τσεχ ήταν το τελευταίο εμπόδιο πριν τον τελικό. Ένα στήρο 0-0 δεν έβγαλε νικητή στην κανονική διάρκεια, με την Ελλάδα να χτυπάει στην τελευταία φάση της πρώτης παράτασης με τον Δέλλα και να παίρνει την πρόκριση με το… ασημένιο γκολ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά σε εκείνη την διοργάνωση!

Η Ελλάδα ήταν… καβάλα στ’ άλογο και στον τελικό βρήκε μπροστά της την Πορτογαλία. Τα παιδιά του Ότο Ρεχάγκελ έκαναν ότι και στην πρώτη αγωνιστική, ο Χαριστέας του… κεφαλιού του στο 57ο λεπτό και η Εθνική έγραψε ιστορία με την κατάκτηση του Euro!

Ο Αντρέι Σεφτσένκο και η «Χρυσή Μπάλα»

Λίγο πριν το τέλος του 2004, έμελε να δοθεί και η «Χρυσή Μπάλα» στον καλύτερο ποδοσφαιριστή της σεζόν που πέρασε. Οπότε και αυτό εδώ το κομμάτι, ανήκει στην… τρελή χρονιά που προαναφέραμε! Μια διαδικασία που γίνεται μέσω ψηφοφορίας δημοσιογράφων και διεξάγεται από το περιοδικό «France Football», έμελε επίσης να αφήσει αρκετό κόσμο με το στόχο ανοιχτό, καθώς περίμενε άλλο αποτέλεσμα.

Νικητής δεν ήταν ούτε ο Ντέκο της Πόρτο που είχε κατακτήσει το Champions League και που είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του Euro με την Πορτογαλία. Ούτε ο «μάγος» του ποδοσφαίρου, Ροναλντίνιο, που κάθε φορά που αγωνιζόταν τον… χάζευε όλος ο κόσμος. Αλλά ο Αντρέι Σεφτσένκο, που πραγματοποίησε μια απίθανη σεζόν στην Serie A, σκόραρε 24 γκολ και βγήκε πρώτος σκόρερ, οδηγώντας την Μίλαν στην κατάκτηση του Σκουντέτο μετά από μια ξηρασία πέντε ετών. Σκόραρε επίσης το νικητήριο γκολ στο Σούπερ Καπ κόντρα στην Πόρτο, ενώ πέτυχε και χατ-τρικ στο Σούπερ Καπ Ιταλίας κόντρα στην Λάτσιο, δίνοντας… καλοκαιριάτικα άλλους δύο τίτλους στην Μίλαν.

Έγινε ο τρίτος Ουκρανός στην ιστορία μετά τους Όλεγκ Μπλαχίν και Ιγκόρ Μπελάνοφ που κατακτά την «Ballon d’Or», άφησε πίσω του τους Ροναλντίνιο, Ντέκο, Ανρί και… πέμπτο τον «δικό μας» Θοδωρή Ζαγοράκη.

πηγή: Sport-FM