Έξι χρόνια χωρίς τον «γίγαντα» Παναγιώτη Ποικιλίδη

Έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνη την μαύρη ημέρα, όπου η οικογένεια του ΠΑΟΚ έχασε έναν άνθρωπο υπόδειγμα στον ελληνικό αθλητισμό, τον Παναγιώτη Ποικιλίδη, τον «γίγαντα» με την χρυσή καρδιά.

Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης, στα 49 του χρόνια, έδωσε τον πιο σκληρό αγώνα της ζωής του αλλά δεν μπόρεσε να βγει νικητής, αφήνοντας την τελευταία του πνοή λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 23ης Μαΐου.

Η περιπέτεια της υγείας του είχε την χειρότερη δυνατή κατάληξη, καθώς μετά το καρδιακό επεισόδιο το οποίο είχε υποστεί δύο μέρες νωρίτερα, τον πρόδωσε η καρδιά του, βυθίζοντας στο πένθος ολόκληρη την οικογένεια του ελληνικού αθλητισμού.

Μπορεί ο χρόνος να είναι γιατρός, ωστόσο στην απώλεια του Ποικιλίδη το σοκ για την οικογένεια του ΠΑΟΚ ήταν τεράστιο και κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμα και σήμερα πόσο ξαφνικά και άδικα έφυγε ένας τόσο ζωντανός άνθρωπος.

Ποιος ήταν ο Παναγιώτης Ποικιλίδης

Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1965 στη Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης και ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα που ανέδειξε η ελληνική πάλη. Συγκεκριμένα, είχε πάρει μέρος σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ στις αναμετρήσεις που είχε δώσει στο Λος Άντζελες το 1984, είχε καταφέρει να κατακτήσει την 4^η θέση, σε ηλικία μόλις 19 ετών και στην κατηγορία των βαρέων βαρών στην ελληνορωμαϊκή πάλη.

Παράλληλα, οκτώ χρόνια μετά, θα κατακτήσει την 8^η θέση στην κατηγορία των βαρέων βαρέων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, ενώ το 1996 σε αυτούς της Ατλάντας θα τερματίσει στην 5^η θέση.

Μάλιστα, από το 1986 έως το 1991, θα αγωνιστεί σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα, ενώ και στους ευρωπαϊκούς αγώνες, θα επιδείξει δυο 4^ες θέσεις στις διοργανώσεις που έγιναν το 1991 αλλά και το 1994.

Λίγο πιο μετά, το 2000, θα πάρει την απόφαση να επανίδρυσε το τμήμα πάλης στον αγαπημένο του ΠΑΟΚ το οποίο είχε καταργηθεί από την περίοδο της Κατοχής, ενώ είχε διατελέσει και αντιδήμαρχος της Καλαμαριάς (σ.σ. το 1999 και το 2005).

Από το 2007, υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τον Δικέφαλο, το έκανε ψυχή τε και σώματι.