Φερνάντο Ρεδόνδο: Η αποθέωση της ποδοσφαιρικής φινέτσας

Μιας ομάδας που ποτέ δεν μπήκε στους μεγάλους του Μπουένος Άιρες, αλλά μπορεί να καμαρώνει ότι έβγαλε από το γήπεδο του Πατερνάλ παίκτες όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, ο Κλαούντιο Μπόργκι, ο Εστεμπάν Καμπιάσο και εκείνο το 10χρονο παιδάκι που άκουγε στο όνομα Φερνάντο Ρεδόνδο.

Ένα από τα πιο σπουδαία χαφ που έβγαλε ποτέ η Αργεντινή, ένας φίνος ποδοσφαιριστής που έγραψε ιστορία με την ποιότητά του, αλλά και το χαρακτήρα του.

Ο Ρεδόνδο σε αντίθεση με πολλά από τα παιδιά που παίζουν μπάλα στη χώρα, δεν ήταν ένα φτωχόπαιδο που έπαιζε στους δρόμους. Η οικογένειά του ήταν μεσοαστική, είχε μια σχετική άνεση κι ο μικρός δεν στερήθηκε τα βασικά. Την μπάλα όμως την λάτρευε και ήθελε να παίζει 10αρι, στα χνάρια του ινδάλματός του, του τεράστιου Ρικάρντο Μποτσίνι.

Το πληθωρικό ταλέντο του μικρού Φερνάντο καλλιεργήθηκε και μόλις στα 16 του χρόνια έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα της Αργεντινής σε ένα ματς απέναντι στη Χιμνάσια Λα Πλάτα.

Σιγά σιγά πήρε παιχνίδια και έμεινε για πέντε σεζόν εκεί, δείχνοντας τις ικανότητές του.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, όλοι έβλεπαν ένα εξαιρετικό “5αρι” (όπως ονομάζονται στην Αργεντινή τα αμυντικά χαφ), που έπεφτε στα τάκλιν, κυρίως όμως ήξερε πολλή μπάλα, ντρίμπλαρε, είχε ένα πολύ καλό αριστερό, οργάνωνε το παιχνίδι από πίσω, άλλαζε ρυθμό, έβλεπε γήπεδο και είχε μια αέρινη παρουσία στο γήπεδο, λες και ήταν κάτι το ανώτερο.

Το παρατσούκλι “Πρίγκιπας” που του βγήκε αργότερα δεν είναι τυχαίο. Δεν ήταν όμως ένας καλομαθημένος γαλαζοαίματος, ήταν ο πρίγκιπας που δεν φοβόταν να βάλει τους αγκώνες, να ρίξει την κλοτσιά, να κυλιστεί στο χώμα.

Ο 16χρονος Φερνάντο

Το 1990 ήταν μια σημαδιακή χρονιά. Έχοντας κατακτήσει τίτλο με τις μικρές εθνικές, έφτασε η ώρα του για τους άνδρες. Ο Κάρλος Μπιλάρδο τον ήθελε στο Μουντιάλ. Ποιος δεν θα ήθελε στα 21 του να παίξει σε ένα Μουντιάλ;

Μα, ο ιδεολόγος Φερνάντο Ρεδόνδο που αρνήθηκε, με επίσημη εκδοχή ότι… είχε εξεταστική στη Νομική όπου και σπούδαζε. Η αλήθεια όμως είναι ότι στην προαιώνια μάχη του αργεντίνικου ποδοσφαίρου μεταξύ “μπιλαρδίσμο” και “μενοτίσμο” ο Ρεδόνδο έχοντας σαφή θέση υπέρ του Μενότι, υπέρ του ωραίου ποδοσφαίρου, του θεάματος πάνω από αποτέλεσμα, δεν ήθελε να είναι μέλος μιας εθνικής του μακιαβελικού και αμυντικογενή Κάρλος Μπιλάρδο.

Το 1990 όμως ήταν σημαντικό και συλλογικά. Ένα λάθος της διοίκησης των Αρχεντίνος Τζούνιορς σε μια περίεργη υπόθεση που ποτέ δεν ξεκαθάρισε (λέγεται ότι ξέχασαν να στείλουν το φαξ με τις ανανεώσεις συμβολαίων στην ομοσπονδία), άφησε ουσιαστικά ελεύθερους τους περισσότερους παίκτες του συλλόγου.

Αν και αρκετοί έμειναν τελικά στην ομάδα, ο Ρεδόνδο έφυγε. Με συστάσεις του Χόρχε Βαλντάνο η Τενερίφε τον αποκτά και ο Ρεδόνδο στα 21 του μόλις παίζει στην Πριμέρα, κάτοικος Καναρίων Νήσων για τέσσερις σεζόν.

Διαβάστε τη συνέχεια