Άλλα αθλήματαΜπάσκετ

«Σεβαστείτε το γαμ@@@νο όνομά μου»

Μία ατάκα από τα… ντουλάπια του trash talking αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τα «όργια» του Ντάμιαν Λίλαρντ, που σπάει ρεκόρ, γράφει ιστορία και απαιτεί – δικαιολογημένα – σεβασμό!

Ο ένας είναι ο εν δυνάμει καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ, ο άνθρωπος που ηγείται επιθετικά και αμυντικά στην πιο δυνατή ομάδα του πρωταθλήματος.

Ο άλλος είναι ο «Βασιλιάς», ένας one of a kind θρύλος, που στα 35 του μεταφέρθηκε στο «1» και έγινε για πλάκα ο κορυφαίος πλέι – μέικερ στον μαγικό κόσμο.

Ο τρίτος δε, τρώει hate από παντού, αλλά είναι σίγουρα ένας από τους χαρισματικούς σκόρερ στην ιστορία της λίγκας, ένας άνθρωπος που ίσως… χαλάει την μαγική του ικανότητα να «σκοτώνει» κάθε άμυνα με τον με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του και το υφάκι του.

Ο Γιάννης. Ο Λεμπρόν. Ο Χάρντεν. Τρεις παίκτες που βρίσκονται χωρίς καμία αμφιβολία στο Top-5 του κόσμου, τρεις σταρ που αξίζουν, άλλος λιγότερο η άλλος περισσότερο και ο καθένας για τους δικούς του λόγους, το βραβείο του καλύτερου παίκτη για την φετινή σεζόν. Δεν χρειάζεται ανάλυση εδώ, είναι προφανές.

Ίσως όμως πρέπει να υπάρξει άλλου. Πρέπει να ειπωθεί/γραφτεί επιτέλους μια σωστή και λογική απάντηση για μια ερώτηση που θα έκανε ακόμα και ένα πεντάχρονο παιδί, χωρίς ιδιαίτερη αίσθηση του μπάσκετ και γνώση των αριθμών.

Πού είναι ο Ντάμιαν Λίλαρντ;

Πού είναι ο άνθρωπος που έσπασε φέτος τόσα ρεκόρ; Πού είναι ο κατά τεκμήριο πιο εντυπωσιακός γκαρντ του πρωταθλήματος και ο άνθρωπος που έχει… κουφάνει ειδικούς και φιλάθλους με την εικόνα του στην «φούσκα» του Ορλάντο;

Για όποιον δεν έχει παρακολουθήσει ούτε λεπτό και για αυτόν που δεν έχει γνώση για το φετινό φαινόμενο που ονομάζεται Ντέιμ Λίλαρντ, μια απλή καταγραφή των αριθμών είναι αρκετή για μία πρώτη εικόνα: 29,3 πόντοι, 8 ασίστ, 4,3 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο μέσο όρο με 45,9% ποσοστό ευστοχίας, 39,3% στο τρίποντο και 88,4% στις βολές.

Ναι, τα νούμερα δείχνουν MVP. Αλλά η συγκεκριμένη ταμπέλα μπορεί να φορεθεί καλύτερα στον 30χρονο γκαρντ, αν προστεθεί στην εξίσωση η οργιαστική του απόδοση στην επανέναρξη του πρωταθλήματος: 37 πόντοι, 9,3 ασίστ, 4,4 ριμπάουντ, 1,4 κλεψίματα μέσο όρο με 48% εντός πεδιάς, 41% στα τρίποντα και 89% στις βολές. Απίστευτο.

 

Φτάνοντας στην «φούσκα», ο «Dame Dolla» έκανε μία δήλωση που έμεινε στα μικρά γράμματα αλλά ουσιαστικά αποτέλεσε μία προοικονομία όσων βλέπουμε τώρα: «Οι βαλίτσες μου έχουν ρούχα για τρεις μήνες, όχι για λίγες εβδομάδες». Έτσι, έδωσε το μήνυμα: Οι Μπλέιζερς, που έπρεπε να κάνουν υπέρβαση για την 8η θέση της Δύσης, ήταν έτοιμοι να παλέψουν.

Ο Μέλο, ο ΜακΚόλουμ, η μεγάλη έκπληξη της απόδοσης του Τρεντ Τζούνιορ, η επιστροφή του Νούρκιτς, όλα βοήθησαν στις πέντε νίκες του Ορλάντο, αλλά τίποτα δεν θα γινόταν αν ο ηγέτης δεν έβγαινε μπροστά. Και ίσως αυτή η έκφραση είναι.. λίγη για να περιγράψει την κατάσταση του δαιμονισμένου Αμερικανού, που πριν λίγες ώρες ισοφάρισε το ρεκόρ καριέρας του με 61 πόντους (!) απέναντι στους Μάβερικς.

Νωρίτερα είχαν προηγηθεί οι 51 πόντοι απέναντι στους Σίξερς και τα μαθηματικά δείχνουν πως ο πρωταγωνιστής του κειμένου μετρά αισίως 112 πόντους σε δύο παιχνίδια. Και όχι σε… φιλικά, ούτε σε εύκολα ματς με χαλαρούς αντιπάλους: Τα σκορ (124-121 απέναντι στην ομάδα της Φιλαδέλφια και 134-131 κόντρα στους Μάβερικς) δείχνουν τον δείκτη δυσκολίας και δικαιολογούν μέχρι ένα σημείο το… ξέσπασμα που έγινε viral.

 

«Σεβαστείτε το γα@@@@νο όνομά μου», φώναξε προς τις κάμερες, προφανώς και φανερά επηρεασμένος από την κριτική μετά το μικρό beef με τους Πολ Τζορτζ και Πάτρικ Μπέβερλι και τις φωνές που ακούστηκαν ξανά εναντίον του. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο Λίλαρντ δεν έχει και τόσες συμπάθειες στα ενδότερα του ΝΒΑ, αφού στο παρελθόν έχει… σνομπαριστεί σε All Star Games, ενώ, όπως αναφέρθηκε και πριν, πότε δεν βρίσκεται στην κεντρική σκηνή του υψηλότερου επιπέδου. Πάντα θα είναι κάποιος μπροστά του, πάντα θα είναι λίγο πιο πίσω και είναι σχεδόν σοκαριστικό πως ένας παίκτης με τα νούμερα, την ποιότητα και το ταλέντο του βρίσκεται σχεδόν πάντα στην πλευρά των υποτιμημένων. Ρωτήστε ειδικούς, insiders, φιλάθλους. Πόσοι θα τον έβαζαν στην καλύτερη πεντάδα τους; Ο Κάρι θα είναι πιο μπροστά. Ο Χάρντεν, ο Λούκα Ντόντσιτς ίσως. Μπορεί και ο Κρις Πολ ή ο Ράσελ Ουέστμπρουκ.

Βέβαια, numbers don’t lie. Ο Λίλαρντ έγινε ο πρώτος παίκτης μετά τον Ουίλτ Τσάμπερλειν με τουλάχιστον τρεις «εξηντάρες» σε μία σεζόν και ο πρώτος με δύο συνεχόμενες back to back «πενηντάρες» στους Μπλέιζερς. Λίγο νωρίτερα, κατέγραψε πρωτόγνωρα stats (πρώτος με 45+ πόντους, 10+ ασίστ και 10+ τρίποντα σε ένα ματς) και μπήκε σε ένα κλειστό club (μαζί με Τζόρνταν, Κόμπι, Χάρντεν, Μπέιλορ, Μπάρι, Λεμπρόν, Άιβερσον, Καρίμ και Τσάμπερλειν) με παίκτες που έχουν καταγράψει τουλάχιστον 10 «πενηντάρες» στο ΝΒΑ. Εnough said.

 

 

 

Πάντως, εδώ που τα λέμε, ποτέ δεν νοιάστηκε για τα εμπόδια, τα προβλήματα, τον αντίπαλο, την κριτική, τις φωνές, την υποβάθμιση στην αξιολογική κλίμακα του ταλέντου, της ποιότητας και του star quality. Από την πρώτη στιγμή που εντάχθηκε στο ΝΒΑ, o Ντέιμ έκανε την δουλειά του, έδειξε το ταλέντο του, πήρε μεγάλα σουτ, έχτισε τον χαρακτήρα ενός φανταστικού scoring pg που… μιλά στις clutch στιγμές. Ένα search στο youtube είναι χαρακτηριστικό, όπως και οι ατάκες του Ράτζα Μπελ στο Podcast του Ringer:

«Μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι είναι ό,τι πιο κοντινό στον Κόμπι. Όχι στο στυλ παιχνιδιού του ή στην ικανότητά του, αλλά στο κομμάτι της νοοτροπίας του. Μπαίνει στο παρκέ για να σε… σκοτώσει. Πάντα θα βρει το κενό και θα ευστοχήσει. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα έκανα αν έπρεπε να τον μαρκάρω. Πού μπορείς να εστιάσεις; Πώς θα τον αφήσεις; Εννοώ, έχει σουτ, σκοράρει από μακριά, είναι γρήγορος, αλτικός, μπορεί να “τρυπήσει” την άμυνα. Φανταστικός».

Η φετινή σεζόν μοιάζει πάντως κάπως διαφορετική και ίσως… βγαλμένη από άλλον πλανήτη. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως για παράδειγμα στο τέλος του αγώνα με τους Κλίπερς), ο Λίλαρντ είναι φανταστικός στο Ορλάντο, όμως ουσιαστικά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πριν την καραντίνα.

Στις αρχές του Φεβρουαρίου αναφερθήκαμε στα… εξωπραγματικά του νούμερα που τρελαίνουν την στατιστική και έδειξαν από νωρίς πως ο εκρηκτικός γκαρντ είναι αποφασισμένος για όλα: Εκείνο το διάστημα ήταν ίσως το καλύτερο στην καριέρα του, αφού για έξι ματς μετρούσε 48,8 πόντους μ.ο (48, 36, 50, 47, 61, 51 κατά σειρά) μαζί με 10,1 ασίστ ανά παιχνίδι, 50%+ σε δίποντα και τρίποντα, καθώς και με 90%+ στις βολές. Με λίγα λόγια, one man show, άνθρωπος – ορχήστρα, κυρίαρχος, απολαυστικός.

Ο ίδιος πάντως δεν θα αναφερθεί σε αυτά. Δεν θα μιλήσει για το πόσο καλός είναι ή για το τι μπορεί να πετύχει. Προτιμά να μιλήσει με κολακευτικά σχόλια για τους συμπαίκτες του, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Καρμέλο Άντονι («είναι αστείο το πώς μιλούσαν για τον Μέλο. Έλλειψη σεβασμού για έναν μελλοντικό Hall Of Famer») και του Σι Τζέι ΜακΚόλουμ («τον εμπιστεύομαι σα να είναι ο αδερφός μου») ή απλά να πει πως «κερδίσαμε ακόμα έναν αγώνα». Μπορεί πάντως εύκολα να αναφερθεί σε ένα επιχείρημα που δεν θα χάσει ποτέ την δύναμή του:

«Όταν μου ρίχνουν… βέλη ή σπόντες, εγώ θα απαντώ με γεγονότα». Και αν θέλετε να μιλήσουμε με βάση αυτό το πλαίσιο, ο Λίλαρντ θα έπρεπε να είναι στην κουβέντα για το βραβείο του MVP. Ο Λίλαρντ είναι ένας από τους δύο τρεις κορυφαίους γκαρντ του πρωταθλήματος. Ο Λίλαρντ μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Λεμπρόν, αν οι Μπλέιζερς προκριθούν στα πλέι-οφ και αντιμετωπίσουν τους Λέικερς.

Άλλωστε, όπως ο ίδιος τόνισε: «Δεν ήρθα εδώ για να χάσω τον χρόνο μου. Ήρθα εδώ για να μπούμε στα πλέι-οφ και θα το κάνουμε. Ξέρετε για ποιον λόγο είμαι και είμαστε εδώ».

Γεγονότα. Τόσο απλά. It’s Dame time.

 

πηγή: SDNA

Διαβάστε επίσης

Διαβάστε επίσης
Close
Back to top button