Όταν το ποδόσφαιρο έβαλε γκολ στον πόλεμο

Ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος γυρίζει το χρόνο πίσω στα Χριστούγεννα του 1914, όταν πραγματοποιήθηκε ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός αγώνας ανθρωπιάς, εν μέσω του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ακριβώς 106 χρόνια πριν. Είναι τα πρώτα Χριστούγεννα, που η ανθρωπότητα συγκλονίζεται από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα χαρακώματα, Άγγλοι και Γερμανοί στρατιώτες είχαν μόνο μία εντολή. Να σκοτώσουν. Καμία κατάπαυση του πυρός, ακόμη και τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Ωστόσο, η καρδιά, το συναίσθημα και… το ποδόσφαιρο έκαναν μια ασπίδα ανθρωπιάς, έστω και για λίγες ώρες. Μια ανακωχή, που έμεινε στην ιστορία.

Εκείνος ο χειμώνας ήταν βαρύς και όλο το Δυτικό Μέτωπο είχε καλυφθεί από το χιόνι. Οι στρατιώτες, όμως, στη θέση τους. Παρατεταγμένοι στα χαρακώματα και με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Από τη μία πλευρά οι Γερμανοί και από την άλλη οι Άγγλοι. Ώσπου, το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων έγινε… θαύμα. Παρακούγοντας τις εντολές των ανωτέρων τους, οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να τραγουδούν την «Άγια Νύχτα» και κρατώντας μικρά κεριά στα χέρια, ξεκινούν για την άλλη πλευρά. Οι Άγγλοι σαστίζουν. Μετά το αρχικό σοκ, αφήνουν τα όπλα και όλοι μαζί τραγουδούν και ψέλνουν τα κάλαντα. Το πνεύμα των Χριστουγέννων είχε κάνει την εμφάνισή του.

Η ανακωχή ήταν πλέον γεγονός και αυτό αποτέλεσε μόνο την αρχή. Με σημείο συνάντησης τη «νεκρή ζώνη», Άγγλοι και Γερμανοί ήρθαν κοντά οι μεν στους δε. Αντάλλαξαν ευχές και πολλά δώρα, όπως τσιγάρα, γλυκά, φαγητά και ποτά. Κυρίως, όμως, αντάλλαξαν ανθρωπιά. Κάτι που είχαν μεγάλη ανάγκη και οι ίδιοι. Στην πλειοψηφία τους ήταν νεαροί άνδρες, που για πολύ καιρό βρίσκονταν μακριά από τους δικούς τους και στα μάτια των «απέναντι» έβλεπαν τις οικογένειές τους. Εκείνη την ώρα πάρθηκε η μεγάλη απόφαση. Την επόμενη μέρα, ανήμερα των Χριστουγέννων, οι στρατιώτες θα έδιναν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Και φυσικά, η ανακωχή θα συνεχιζόταν.

Αφού πρώτα οι δύο πλευρές έθαψαν τους νεκρούς τους, έφτασε η ώρα του μεγάλου αγώνα. Άγγλοι και Γερμανοί παρατάχθηκαν, αυτή τη φορά όχι με όπλα που σημάδευαν τον εχθρό, αλλά με διάθεση για διασκέδαση και παιχνίδι. Μέχρι και σήμερα κανείς δεν ξέρει πόσοι έπαιξαν σε αυτόν τον αγώνα, ποιος ήταν ο νικητής, αλλά και από τι κατασκευάστηκε η μπάλα. Κάποιοι είπαν πως οι Γερμανοί επικράτησαν με 3-2, όμως το σκορ δεν είχε καμία σημασία, μπροστά στη νίκη της ανθρωπιάς.

Η ανακωχή δεν κράτησε για πολύ, παρά μόνο για περίπου 24 ώρες. Η «ανταρσία», με πρωτοβουλία των στρατιωτών, έφτασε γρήγορα στα αφτιά των ανωτέρων, οι οποίοι για πρώτη φορά απέκτησαν κοινή γραμμή. Όχι για ειρήνη, όμως, αλλά για πόλεμο. Τα υψηλά στρατιωτικά κλιμάκια των δύο χωρών απείλησαν ευθέως ακόμη και με εκτελέσεις στρατιωτών, εφόσον παρέμενε το φιλικό κλίμα στο μέτωπο. Όπερ και εγένετο. Άγγλοι και Γερμανοί στρατιώτες επέστρεψαν στις θέσεις τους, με εντολή να εξοντώσουν οι μεν τους δε. Ο καταστροφικός πόλεμος συνεχίστηκε για τέσσερα χρόνια, όμως εκείνος ο ποδοσφαιρικός αγώνας την ημέρα των Χριστουγέννων απέδειξε πως πάντα υπάρχει ελπίδα ακόμα και μέσα στα χαλάσματα.