Ρομπέρτο Κάρλος, ο άνθρωπος-σφαίρα (pics, vids)

Για πολλούς το καλύτερο αριστερό μπακ που έχουμε δει στα γήπεδα… Ο παίκτης που ανάγκασε ακόμα και επιστήμονες να τον μελετήσουν… Ο Ρομπέρτο Κάρλος γίνεται σήμερα 48 ετών.

Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια σε παραγκούπολη στη Βραζιλία. Η οικογένειά του ήταν αγρότες σε μια φυτεία καφέ. Όπως και άλλα αγόρια της Βραζιλίας, ο μικρός Ρομπέρτο μεγάλωσε με όλη του την αγάπη για το ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά, έπρεπε να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια και έτσι στην ηλικία των 12 ετών, εργάστηκε σε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας.

Αφού έπαιζε ποδόσφαιρο σε γήπεδα και στους δρόμους, το ταλέντο του εντοπίστηκε από αρκετούς τοπικούς συλλόγους. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα με την ακαδημία Uniao Sao Joao σε ηλικία 19 ετών. Ο πρώτος του σύλλογος βρισκόταν στην περιοχή του Σάο Πάολο.

Αν και άρχισε την καριέρα του ως επιθετικός, επί δύο δεκαετίες αγωνίστηκε επιτυχώς στη θέση του αριστερού πλάγιου αμυντικού. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στην πατρίδα του, καθιερώθηκε στην Παλμέιρας και στη συνέχεια έγινε γνωστός μέσω της εθνικής ομάδας.

Η ευρωπαϊκή του καριέρα ξεκίνησε στην Ιταλία, όπου αγωνίστηκε για ένα χρόνο (1995-96) με την Ίντερ. Ήταν μέλος της ολυμπιακής ομάδας της χώρας του που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. Αποτέλεσε βασικό στέλεχος της εθνικής Βραζιλίας σε τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα, βοηθώντας την ομάδα στον τελικό της διοργάνωσης του 1998 και στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Με την εθνική ομάδα της χώρας του αγωνίστηκε σε 125 διεθνείς συναντήσεις.

Είναι γνωστός στους ποδοσφαιρόφιλους για την εξαιρετική του ταχύτητα, τις μακρινές εκτελέσεις πλαγίου άουτ και τα δυνατά, τεχνικά χτυπήματα φάουλ.

Αγωνιζόταν επί έντεκα έτη στο ισπανικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Με τη «βασίλισσα» στέφτηκε τέσσερις φορές πρωταθλητής στο ισπανικό πρωτάθλημα, τρεις φορές κάτοχος Τσάμπιονς Λιγκ και δύο διηπειρωτικών κυπέλλων. Επιπρόσθετα, περιλαμβάνεται στους 19 ποδοσφαιριστές που έχουν συμπληρώσει πάνω από 100 συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Το 1997 στην ψηφοφορία της FIFA για τον κορυφαίο του έτους, ήρθε δεύτερος μετά το συμπατριώτη του αστέρα, Ρονάλντο. Παράλληλα, ο Πελέ τον συμπεριέλαβε στους 125 καλύτερους ζώντες ποδοσφαιριστές το 2004.

Ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τους αγωνιστικούς χώρους στις 2 Αυγούστου 2012.

To γκολ της ζωής του έγραψε ιστορία

Στη Λιόν, τον Ιούνιο του 1997, άφησε άφωνο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη με την καλύτερη εκτέλεση φάουλ στην ιστορία του αθλήματος. Σε ένα φιλικό της Βραζιλίας με τη Γαλλία έκανε το ακατόρθωτο. Από απόσταση 35 μέτρων. Πολλά μέτρα φόρα και σουτ με εξωτερικό φάλτσο στη μπάλα. Άγαλμα ο Φαμπιέν Μπαρτέζ.

Ομάδα Γάλλων επιστημόνων, έκανε ολόκληρη έρευνα για το χτύπημα του Ρομπέρτο Κάρλος!

«Πιστεύω ότι ήταν ένα θαύμα, γιατί δεν ξαναείδα κάτι τέτοιο. Ένα θαύμα, γιατί υπάρχει μόνο ένα στον κόσμο. Θα δούμε τέρματα που είναι παρόμοια με αυτό, αλλά όχι ίδια. Αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν μόνο μια φορά στη ζωή και συνέβη σε μένα.

Ο κόσμος με ρωτάει πώς το έκανα. Έκανα πολύ προπόνηση και όλα αυτά τα χρόνια προπόνησης έφεραν αυτό το γκολ. Δεν υπάρχει μυστικό. Εάν υπήρχε θα σας το έλεγα.

Ο κόσμος ήταν λίγο σκεπτικός, εξαιτίας της απόστασης. Μεταξύ της μπάλας και του Μπαρτέζ υπήρχαν 35 μέτρα απόσταση ή και παραπάνω και ο κόσμος δεν το πίστευε. Έπρεπε να βλέπω πώς έστησε το τείχος ο Μπαρτέζ. Το είχε τοποθετήσει αρκετά έξω. Στήθηκα μπροστά από την μπάλα, ώστε ο Μπαρτέζ να μην καταλάβει και να θεωρήσει ότι θα στείλω την μπάλα πάνω από το τείχος.

Παρότι είχα αρχίσει να παίρνω φόρα, όταν είδα ότι δεν κινείτο (σ.σ. ο Μπαρτέζ) άλλαξα απόφαση και είπα να τη χτυπήσω με το εξωτερικό. Ναι, τη χτύπησα άσχημα, αλλά αυτή κατέληξε στην άκρη του δοκαριού. Στο στάδιο υπήρχε ένα κενό, μέσα από το οποίο ερχόταν αέρας από τα δεξιά. Το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να βρω εστία. Τη δύναμη την είχα. Ήθελα να βάλω σωστά το πόδι μου, ώστε να τη χτυπήσω κατάλληλα. Ήταν το μόνο που σκεφτόμουν. Όταν κλότσησα, είδα την μπάλα να πηγαίνει τελείως έξω, αλλά ο αέρας, αυτός ο περιβόητος αέρας, επανέφερε την μπάλα προς την εστία.

Μετά τον αγώνα, μίλησα με τον Ζαγκάλο, τον προπονητή μας και δεν το πίστευε. Στα αποδυτήρια, μου είπαν πολλά για το γκολ. Ήρθαν και μου είπαν ‘τι έκανες; Τι φανταστικό γκολ; Τι υπέροχο γκολ;’ Το θεωρώ πιο σημαντικό γκολ της καριέρας μου. Σημαντικό για όλα όσα ειπώθηκαν στη συνέχεια. Υπήρξε τεράστια συζήτηση. Ήταν πραγματικά το γκολ της καριέρας μου».

 πηγή: SDNA