Ριβάλντο, ένας αρτίστας που μας ήρθε από τις φαβέλες (pics, vids)

Ένας μάγος της μπάλας, που είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε και στην Ελλάδα… Ο Ριβάλντο, ο οποίος γίνεται σήμερα 49 χρόνων, υπηρέτησε ως μεγάλος καλλιτέχνης το ποδόσφαιρο.

Γεννήθηκε σε μία από τις πιο φτωχές γειτονιές του Ρεσίφε της Βραζιλίας, γεννήθηκε για να πρωταγωνιστήσει, για να γίνει ένας από τους καλύτερους στην ιστορία του ποδοσφαίρου, για να κατακτήσει το 1999 τη «Χρυσή Μπάλα» και να αναδειχθεί την ίδια χρονιά κορυφαίος του κόσμου.

Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην ηλικία των 16 ετών, όταν υπέγραψε με την Παουλιστάνο το 1989, παρότι ήταν σωματικά πολύ αδύναμος για να πετύχει. Προερχόμενος από ιδιαίτερα φτωχή οικογένεια τα σημάδια του υποσιτισμού ήταν εμφανή (όπως στα δόντια).Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα την ίδια χρονιά και ο ίδιος εργαζόταν σε δουλειές του δρόμου για να επιβιώσει.

Στη συνέχεια πήγε για να παίξει για τη Σάντα Κρουζ το 1991. Το 1992, μετακόμισε νότια στην πολιτεία του Σάο Πάολο όπου έπαιξε για την Μοζί Μιρίμ στη δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος της Βραζιλίας. Το 1993, μετακόμισε στην πρωτεύουσα του κράτους για να παίξει για τη Κορίνθιανς στην πρώτη κατηγορία. Εκεί δεν κατάφερε να γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία και την επόμενη χρονιά μετακόμισε στην Παλμέιρας, στην οποία τον πρώτο χρόνο σημείωσε 14 τέρματα σε 30 αγώνες βοηθώντας το σύλλογο να υπερασπιστεί το πρωτάθλημα του 1994.

Τόσο το 1993 όσο και το 1994 τιμήθηκε από την επίσημο περιοδικό Placar με τη Bola de Ouro για τον καλύτερο παίκτη στη θέση του. Ιδιαίτερα επιδέξιος, ως επιτελικός μέσος συνδύαζε τη δημιουργικότητα με την εκτελεστική ικανότητα, στοιχεία ασυνήθιστα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Εγκατέλειψε την πατρίδα του έχοντας κατακτήσει δύο εθνικά πρωταθλήματα με την ομάδα της Παλμέιρας και εντάχθηκε στο δυναμικό της ισπανικής Ντεπορτίβο Λα Κορούνια.

Οι εμφανίσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα, στην οποία τελικά μεταγράφηκε τον επόμενο χρόνο και αγωνίστηκε μέχρι το 2002. Με την ομάδα της Καταλονίας έζησε την καλύτερη περίοδο της καριέρας του και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1998 και το 1999.[9] Το 1999 ήταν δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος με 24 γκολ. Την σεζόν 2000–01, στο τελευταίο παιχνίδι απέναντι στη Βαλένθια, σημείωσε ένα χατ-τρικ για να κερδίσει το παιχνίδι 3–2. Συχνά κατατάσσεται ως το εντυπωσιακότερο χατ-τρικ όλων των εποχών!

Tο πρώτο του γκολ ήταν ένα φάουλ στην κάτω δεξιά γωνία, και το τρίτο που κέρδισε τον αγώνα ο Ριβάλντο έλεγξε την μπάλα με το στήθος έξω από την περιοχή και εκτέλεσε εναέρια ανάποδο ψαλίδι στο 89ο λεπτό, το οποίο θεωρεί ως το καλύτερο τέρμα της καριέρας του. Ένας εκσταστιασμένος Ριβάλντο έβγαλε τη φανέλα του και άρχισε να την κουνάει πάνω από το κεφάλι του κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών. Με τη νίκη αυτή η ομάδα της Βαρκελώνης εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς. Αυτή ήταν η πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας του έχοντας σημειώσει 35 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις.

Επόμενος σταθμός του ήταν η Μίλαν με την οποία κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Κύπελλο Ιταλίας το 2003. Ο μικρός αριθμός συμμετοχών του στην ομάδα του Μιλάνου και η χαμηλή παραγωγικότητά του (8 γκολ σε 38 αγώνες) τον ανάγκασαν να επιστρέψει για ένα διάστημα στη Βραζιλία, αγωνιζόμενος με την Κρουζέιρο.

Το 2004 μετεγράφηκε στον Ολυμπιακό και συγκεκριμένα στις 21 Ιουλίου 2004, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους φιλάθλους της ομάδας. Παρέμεινε «ερυθρόλευκος» για τρία χρόνια, κατακτώντας ισάριθμα πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004–05 σημείωσε μερικά σημαντικά γκολ, ένα από τα οποία έρχεται στο πρώτο του ντέρμπι απέναντι στον Παναθηναϊκό που αναμφισβήτητα αποδείχθηκε το πιο διάσημο με τη φανέλα του Ολυμπιακού: ένα ελεύθερο λάκτισμα για να στείλει τον Ολυμπιακό στη νίκη απέναντι στους αιώνιους αντιπάλους τους.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο γκολ ήρθε την επόμενη εβδομάδα στο αγώνα του Ολυμπιακού στον όμιλο της ΟΥΕΦΑ στην Αγγλία εναντίον των μελλοντικών πρωταθλητών της Λίβερπουλ. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός αποκλείεται μετά από τέρμα του αρχηγού της Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ. Στο τελευταίο παιχνίδι της πρώτης σεζόν στον Ολυμπιακό, ο σύλλογος χρειαζόταν μια νίκη για να κερδίσει το πρωτάθλημα, με τον Παναθηναϊκό να απέχει μόνο ένα βαθμό πίσω. Ο Ολυμπιακός πήγε για να νικήσει τον Ηρακλή 0–1 σε εκτός έδρας αγώνα στη Θεσσαλονίκη, χάρη στο τέρμα του Ριβάλντο και εξασφάλισε το πρωτάθλημα.

Τον Μάιο του 2007 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο συνεργασίας. Είχε πετυχημένη παρουσία με αποκορύφωμα τον αγώνα εναντίον της προηγούμενης ομάδας του που έληξε με 4–0. Το καλοκαίρι του 2008 δήλωσε ότι αν το πρωτάθλημα δινόταν τελικώς στον Ολυμπιακό και όχι στην ΑΕΚ θα έφευγε από την Ελλάδα, λέγοντας ότι «αν μια ομάδα δεν ήταν τόσο καλή ώστε να κερδίσει στο γήπεδο, δεν αξίζει το τρόπαιο».

Η συνέχεια της καριέρας του τον βρήκε σε ομάδες του Ουζμπεκιστάν, της Βραζιλίας και της Αγκόλας για να καταλήξει το 2013 πάλι στην πατρίδα του.[Το Σάββατο 15 Μαρτίου 2014 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται περιοδικά μέχρι τις 14 Αυγούστου 2015, όταν σταμάτησε οριστικά σε ηλικία 43 ετών. Από το 2008 έγινε πρόεδρος της βραζιλιάνικης Μοζί Μιρίμ.

Ο Ριβάλντο διέπρεψε με την εθνική ομάδα της, στην οποία έκανε ντεμπούτο το 1993. Ήταν μέλος της Ολυμπιακής ομάδας της χώρας του το 1996 όταν κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 ο Ριβάλντο μαζί με το Ρονάλντο και το Ντενίλσον έφτασαν τη «σελεσάο» μέχρι τον τελικό και έχασαν τον τίτλο από τη Γαλλία.

Ήταν πρωταγωνιστής στο Κόπα Αμέρικα του 1999 όπου και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 5 τέρματα και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης σημειώνοντας δύο γκολ στον τελικό με την Ουρουγουάη (3–0). Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, υπήρξε συμπαίκτης με τον Ροναλντίνιο και μαζί με το Ρονάλντο δημιούργησαν το τρίο “Ρ”, ένα κορυφαίο επιθετικό σχήμα σε εμφανίσεις και αποτελέσματα. Πραγματοποίησε πολύ καλή εμφάνιση και στον τελικό με τη Γερμανία, βοηθώντας τον Ρονάλντο να σκοράρει στην εστία του Όλιβερ Καν, που είχε δεχθεί μόνο ένα γκολ σε 5 αγώνες πριν τον τελικό. Συνολικά πέτυχε 5 τέρματα και ήταν τρίτος σκόρερ με πρώτο τον Ρονάλντο (8 τέρματα), έχοντας σημαντική συμβολή στην κατάκτηση του κορυφαίου τίτλου.

«Με δάκρυα στα μάτια σήμερα θέλω πρώτα να ευχαριστήσω τον Θεό, την οικογένειά μου για την υποστήριξη και για την αγάπη που εισέπραξα κατά τη διάρκεια και των 24χρόνων ως ποδοσφαιριστής. Σήμερα θέλω να ανακοινώσω σε όλους τους φίλους μου απ’ όλο τον κόσμο, ότι η ιστορία μου ως ποδοσφαιριστής έφτασε στο τέλος της.

Θέλω να πω απλά πως είμαι ευγνώμον για την καριέρα την οποία έχτισα όλα αυτά τα χρόνια. Υπήρχαν πολλά εμπόδια, προκλήσεις, παραιτήσεις, επιθυμίες, απογοητεύσεις αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερες οι χαρές, τα επιτεύγματα, η πορεία και οι αλλαγές.

Ποτέ δεν έχασα τη συγκέντρωσή μου, πάντα με την αφοσίωση και την καθοδήγηση του Θεού. Σε αυτό το μεγάλο ταξίδι, πέρασαν πολλοί άνθρωποι από τη ζωή μου, κάποιοι παροδικά, άλλοι έγιναν φίλοι και παραμένουν μέχρι τώρα. Έχτισα την καριέρα μου πάνω σε ένα θαύμα, φεύγοντας από την Παουλίστα, χωρίς λεφτά, χωρίς να είμαι επιχειρηματίας, κίνητρό μου ήταν μόνο η οικογένειά μου και παρά την απαξίωση από γιατρούς και προπονητές είδα ένα μακρινό όνειρο να γίνεται πραγματικότητα.

Με επιμονή, αφοσίωση και κυρίως το… χέρι του Θεού, έγινα ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και παγκόσμιος πρωταθλητής, ανάμεσα σε άλλες πολλές σημαντικές διακρίσεις στο ποδόσφαιρο. Ανάμεσα σε τρόπαια, μετάλλια , διακρίσεις και τίτλους, σε μια γη που τα πάντα είναι αναλώσιμα, αφήνω ιστορία, ίσως αποτελεί και παράδειγμα αλλά σίγουρα μια μαρτυρία που αξίζει να πιστεύει και να αγωνίζεται κανείς γι’ αυτή.

«Οποιοιδήποτε αγωνίζονται στα παιχνίδια περνάνε από σκληρή προπόνηση. Δεν το κάνουν για να πάρουν ένα στέμμα το οποίο δεν θα διαρκέσει, αλλά το κάνουν για να πάρουν ένα στέμμα το οποίο θα διαρκέσει για πάντα»» ήταν τα λόγια του όταν ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

πηγή:SDNA