Τα οικονομικά «εγκλήματα» και το πενταετές μνημόνιο που είναι η μόνη ελπίδα της Μπαρτσελόνα
Η Μπαρτσελόνα έφτασε σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, όμως άντεξε. Τα στοιχεία δείχνουν χρέος 1 δις 350 εκατομμυρίων ευρώ και όπως δήλωσε ο CEO του συλλόγου, ο μόνος δρόμος είναι ένα πενταετές μνημόνιο λιτότητας.
Η Μπαρτσελόνα έφτασε σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, όμως άντεξε. Τα στοιχεία δείχνουν χρέος 1 δις 350 εκατομμυρίων ευρώ και όπως δήλωσε ο CEO του συλλόγου, ο μόνος δρόμος είναι ένα πενταετές μνημόνιο λιτότητας.
«Παραλάβαμε χάος». Η πιο συνηθισμένη φράση κάθε νέου κυβερνητικού σχήματος. Μόνο που εδώ δεν ήταν ένα κλισέ για να δικαιολογήσει την πίστωση χρόνου που ζητήθηκε, αλλά μία φράση για να περιγράψει μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
«Στις 17 Μαρτίου που αναλάβαμε την διοίκηση του συλλόγου, ο σύλλογος πρακτικά βρισκόταν σε κατάσταση χρεοκοπίας. Το καθαρό ισοζύγιο ήταν αρνητικό, τα ταμεία ήταν άδεια, ρευστότητα δεν υπήρχε, ενώ είχαμε σχεδόν μηδενικά έσοδα. Τα χρέη, αλλά και οι μελλοντικές οφειλές άγγιζαν το ποσό του ενός δις 350 εκατομμυρίων ευρώ και υπήρχαν ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις σε τράπεζες, στην στην ισπανική λίγκα, στην ΟΥΕΦΑ, αλλά και σε πολλές εταιρίες.
Πρακτικά, ο σύλλογος ήταν σε καθεστώς χρεοκοπίας. Το πρώτο πράγμα που προσπαθήσαμε να κάνουμε σε αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ήταν να επιμηκύνουμε όλες τις οφειλές, να τις κάνουμε από βραχυπρόθεσμα καταβλητέες, σε μακροπρόθεσμα. Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε τουλάχιστον να πληρώσουμε την μισθοδοσία των εργαζομένων και τα τρέχοντα λειτουργικά έξοδα, προκειμένου να συνεχίσει να υφίσταται το ποδοσφαιρικό τμήμα της Μπαρτσελόνα».
Ο CEO της Μπαρτσελόνα Φεράν Ρεβερτέρ ήταν κυνικός, ωμός, σωστός καταπέλτης. Από το στόμα του εκτοξεύονταν συνεχώς νούμερα, στοιχεία, αποδείξεις των οικονομικών εγκλημάτων που έφεραν την Μπαρτσελόνα στο χείλους το αφανισμού με ένα δυσθεώρητο χρέος, που αυτή τη στιγμή μοιάζει μη διαχειρίσιμο. Η περιβόητη έκθεση των ορκωτών λογιστών με την κωδική ονομασία Due Diligence ήταν πια έτοιμη και κάθε λεπτομέρεια που ερχόταν στην επιφάνεια έκανε το κοινό να κουνάει το κεφάλι του με απογοήτευση
«Την τελευταία πενταετία η Μπαρτσελόνα έκανε τρεις από τις πέντε πιο ακριβές μεταγραφές της ιστορίας της. Τα στοιχεία δείχνουν ότι την τελευταία τετραετία για τους μισθούς μόνο τεσσάρων παικτών (Μέσι, Γκριεζμάν, Κοουτίνιο, Ντεμπελέ) ξόδεψε μόνο για μισθούς 1,4 δις ευρώ, πάνω από 300 εκατομμύρια ετησίως, μόνο για τους ετήσιους μισθούς αυτών των τεσσάρων παικτών! Από τα 471 εκατομμύρια ευρώ που έδινε η Μπαρτσελόνα για μισθούς την σεζόν 2016-17, το ποσό αυξήθηκε σε μία πενταετία κατά 61% και έφτασε στα 793 εκατομμύρια ευρώ! Αν δεν κάναμε κάτι, η πρόβλεψη για την σεζόν 2021-22 μόνο σε μισθολογικές υποχρεώσεις άγγιζε τα 835 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 108% όλων των εσόδων του κλαμπ! Αυτοκτονικό. Άλλοι σύλλογοι ανάλογου βεληνεκούς έχουν συνολικά μισθολόγια από 30 έως 50% από εμάς»!
Από όπου κι αν το έπιανε το θέμα, έβλεπε κανείς ένα ρεσιτάλ κακοδιαχείρισης, σπατάλης, απίστευτων εξόδων: «Η έρευνα έδειξε ότι ο σύλλογος πλήρωνε τα τελευταία 2,5 χρόνια αστρονομικές προμήθειες σε ατζέντηδες για ανανεώσεις συμβολαίων και μεταγραφές. Ενώ μία συνηθισμένη προμήθεια κυμαίνεται στο 5-7%, η Μπαρτσελόνα πλήρωνε 20 και 33% στους ατζέντηδες. Υπολογίσαμε ότι μόνο τα τελευταία 2,5 χρόνια, ο σύλλογος ξόδεψε 48 εκατομμύρια ευρώ μόνο σε προμήθειες ατζέντηδων, ένα μοντέλο διοίκησης που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς την καταστροφή».
Η έρευνα έδειξε ένα μοντέλο καταστροφικό και ως προς την πολιτική των συμβολαίων, που σαν σκοπό είχε να «δέσει» τους πιο έμπειρους παίκτες με επαχθείς συμφωνίες για τον σύλλογο, τις οποίες θα έβρισκαν μπροστά τους οι επόμενες διοικήσεις: «Διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ένα μοντέλο αντεστραμμένης πυραμίδας σε ότι αφορά τους μισθούς. Οι πιο «γερασμένοι» παίκτες είχαν πολυετείς συμφωνίες με κλιμακωτά αυξανόμενες απολαβές, ενώ οι πιο νεαροί είχαν συμβόλαια μικρής διάρκειας, μία κατάσταση που θα έπρεπε να είναι αντίστροφη, αν το κλαμπ θέλει να επενδύσει μακρόχρονα».
Μα να ήταν μόνο αυτά: «Οι εγκαταστάσεις του κλαμπ είναι πολύ επιβαρυμένες. Από τον έλεγχο που κάναμε στο Καμπ Νου διαπιστώσαμε πάνω από 900 παθογένειες που έκαναν απαγορευτικό το άνοιγμα του γηπέδου στο τέλος της προηγούμενης σεζόν. Το πρότζεκτ Espai Barça (το πλάνο για το νέο γήπεδο, την νέα πολιτεία της Μπαρτσελόνα) που είχε προϋπολογιστεί αρχικά στα 600 εκατομμύρια ευρώ, υπολογίζεται ότι θα κοστίσει 300 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα, όμως έχει σοβαρές ατέλειες και πρέπει να σχεδιαστεί από την αρχή».
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι για όλα φταίει η πανδημία. Ναι, αλλά… όχι. Ο Ρεβερτέρ αποκάλυψε ότι οι καθαρές απώλειες του συλλόγου λόγω του Covid-19 ήταν 43 εκατομμύρια ευρώ για την σεζόν 2019-20 και 65 εκατομμύρια για την σεζόν 2020-21, αφού μέρος των απωλειών από εισιτήρια, εμπορικές χρήσεις, τηλεοπτικά καλύφθηκε εν μέρει από την κρατική βοήθεια, όταν ο σύλλογος έβγαλε σε υποχρεωτική αναστολή εργασίας μεγάλο μέρος των εργαζομένων.
Αυτά τα 108 εκατομμύρια χασούρας λόγω του κορωνοϊού δεν είναι καν το 10% αυτού του θεόρατου χρέους του ενός δις και 350 εκατομμυρίων ευρώ.
Η προηγούμενη διοίκηση Μπαρτομέου (προ)υπολόγιζε ότι θα κλείσει την οικονομική σεζόν 2020-21 με οριακά κέρδη ενός εκατομμυρίου ευρώ. Αντ’ αυτού τα νούμερα έδειξαν απώλειες ρεκόρ ύψους 482 εκατομμυρίων ευρώ. Μία άβυσσος. Μία παταγώδης οικονομική αποτυχία, χωρίς προηγούμενο.
Είναι λοιπόν όλα μαύρα; Είναι η πορεία προς την χρεοκοπία αναπόφευκτη; Ο CEO της Μπαρτσελόνα είπε ότι ο σύλλογος ενδέχεται να κλείσει με οριακά κέρδη την τρέχουσα σεζόν και τόνισε ότι ο σύλλογος μπαίνει σε ένα πενταετές πλάνο λιτότητας και μνημονιακής πολιτικής, που το 2026 μπορεί να φέρει φως στο τούνελ.
«Αρκεί ο σύλλογος να κάνει τα αυτονόητα και να μην παρεκκλίνει της οικονομικής πολιτικής», σχολίασε με νόημα.
Αυτή τη στιγμή, οι Καταλανοί μπορούν να ξοδέψουν ετησίως «μόλις» 97 εκατομμύρια ευρώ, τόσα επιτρέπει το salary cup που ορίζει για κάθε σύλλογο η ισπανική λίγκα με βάση τα οικονομικά του στοιχεία.
Πάνω από την Μπαρτσελόνα υπάρχουν έξι ισπανικοί σύλλογοι που φέτος μπορούν να ξοδέψουν περισσότερα από εκείνη. Με άλλα λόγια, οι μπλαουγκράνα λογίζονται πια ως μία ομάδα δεύτερης ταχύτητας που θα παλέψει για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Οτιδήποτε πιο πάνω θα ισοδυναμεί με μία μικρή υπέρβαση. Η φανέλα, η ιστορία και το όνομα δεν παίζουν (πια) μπάλα.
Ο δρόμος της Μπαρτσελόνα είναι πια μονόδρομος. Κάθε ευρώ που ξοδεύει πρέπει να αξίζει. Να βγάζει υπεραξία. Οι επιλογές πρέπει να είναι μετρημένες. Προσεγμένες. Η στροφή προς την Masia είναι υποχρεωτική. Ο Γκάβι και ο Νίκο Γκονθάλεθ που προωθήθηκαν φέτος σχεδόν βίαια στην πρώτη ομάδα θα είναι πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Οι 18χρονοι Πέδρι και Ανσού Φάτι θα είναι ο πυλώνας γύρω από τους οποίους θα χτιστεί η νέα ομάδα. Σταδιακά, οι παλιοί θα αποχωρήσουν, κυρίως για να δώσουν μία νέα οικονομική πνοή στον σύλλογο και να τον απαλλάξουν από τα σχεδόν ληστρικά συμβόλαια τους. Η Μπαρτσελόνα που ξέραμε όλοι, τελείωσε…
πηγή: SDNA
