Νέα από ΚόσμοΠοδόσφαιρο

Φερνάντο Τόρες, το τελευταίο σύμβολο

21 δευτερόλεπτα. Τόσα χρειάστηκαν. Το σποτάκι, γυρισμένο το 2006, δείχνει έναν πιτσιρίκο και έναν πατέρα στο αυτοκίνητο.

21 δευτερόλεπτα. Τόσα χρειάστηκαν. Το σποτάκι, γυρισμένο το 2006, δείχνει έναν πιτσιρίκο και έναν πατέρα στο αυτοκίνητο.

Ο μπόμπιρας γυρίζει απότομα και ρωτάει: «Γιατί υποστηρίζουμε την Ατλέτικο»; Ο πατέρας απλώς τον κοιτάει από τον καθρέφτη, αμίλητος. Αντί πατρικής απάντησης, το σποτάκι ολοκληρώνεται με δύο φράσεις:

«Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις», η πρώτη.

«Αλλά είναι κάτι μεγάλο, πολύ μεγάλο», η δεύτερη.

Υπεραιωνόβια ιστορία σε 21 δευτερόλεπτα. Σε μια ερώτηση. Σε ένα βλέμμα. Στη σιωπή και σε δύο αράδες. Αυτή είναι η Ατλέτικο. Αυτή ήταν περισσότερο στις αρχές του 21ου αιώνα. Κάτι που ήταν -είναι- αδύνατο να εξηγηθεί, μα όσοι την υποστήριζαν, αντιλαμβάνονταν, χωρίς να μπορούν να το δικαιολογήσουν, πως είναι πολύ μεγάλο. Όχι γιατί το έζησαν, όχι γιατί κάποιος τους το είπε, αλλά -το ήξεραν- γιατί το ένιωθαν. Σαν μια μυστικιστική τελετή μετάβασης. Όχι γνώσης, αλλά συναισθήματος. Όχι μεσώ νικών, τίτλων και συλλογής από κούπες, αλλά από ήττες, δυσκολίες, ακόμα και από… πιάτα.

Ναι, πιάτα. Ένα τέτοιο προξενούσε πάντα την περιέργεια ενός άλλου πιτσιρικά. Κάθε φορά που ο Φερνάντο Τόρες επισκεπτόταν το σπίτι των παππούδων του, το αγορασμένο από την μπουτίκ της Ατλέτικο πιάτο, με το σήμα της ομάδας και χαραγμένο το όνομα του παππού, Εουλάλιο Σανθ, δέσποζε στο κέντρο της τραπεζαρίας. Και μοιραία, ερέθιζε την παιδική φαντασία.

Διαβάστε τη συνέχεια

Διαβάστε επίσης

Back to top button