ΠΑΣ ΛΑΜΙΑΠοδόσφαιρο

Το φάουλ του Φέστα, ο τσαμπουκάς του “Βάντε” που λείπει και το νέο αρνητικό ρεκόρ στο “Αθανάσιος Διάκος”

To πολύτιμο διπλό της Λαμίας στο Αγρίνιο δεν συνδυάστηκε με νίκη εντός έδρας κόντρα στον ΟΦΗ το περασμένο Σάββατο, το ισόπαλο 0-0 του Ατρομήτου με τον Αστέρα δεν έφερε τους κυανόλευκους πιο κοντά, ίσα ίσα οι ίδιοι απομάκρυναν τον εαυτό τους και το τρίποντο του Απόλλωνα έβαλε φωτιά στη μάχη της παραμονής πέντε στροφές πριν το φινάλε.

To πολύτιμο διπλό της Λαμίας στο Αγρίνιο δεν συνδυάστηκε με νίκη εντός έδρας κόντρα στον ΟΦΗ το περασμένο Σάββατο, το ισόπαλο 0-0 του Ατρομήτου με τον Αστέρα δεν έφερε τους κυανόλευκους πιο κοντά, ίσα ίσα οι ίδιοι απομάκρυναν τον εαυτό τους και το τρίποντο του Απόλλωνα έβαλε φωτιά στη μάχη της παραμονής πέντε στροφές πριν το φινάλε. Το “φάουλ” του Φέστα πριν το φινάλε και η έλλειψη ποδοσφαιριστή τύπου Βάντερσον από την ομάδα.


Γράφει ο Νίκος Μώκος

Αν κάποιος κοίταξε τη φωτογραφία και αποκόμισε ανάμεικτα συναισθήματα, ορθά έπραξε. Γιατί πολλές φορές μία εικόνα ισούται με 1000 και 1 λέξεις και όχι νύχτες, όσα είναι και τα κύματα τα οποία πέρασε και περνά ακόμα φέτος η Λαμία, η οποία βρίσκεται ακόμα σε τρικυμία. Και η συγκεκριμένη…σύνθεση αντικατοπτρίζει και το παρόν άρθρο.

Οι κυανόλευκοι λοιπόν πήραν ένα σπουδαίο τρίποντο προ δύο εβδομάδων στο Αγρίνιο και είχαμε τονίσει πως για να έχει ουσία η νίκη αυτή, θα έπρεπε να συνδυαστεί με μια ακόμη κόντρα στον ΟΦΗ στο ΔΑΚ Αθανάσιος Διάκος. Ούτως ή άλλως η Λαμία βρίσκεται σε μία θέση που δεν την παίρνει να σκέφτεται οτιδήποτε άλλο πέρα από τη νίκη σε κάθε ματς.

Όμως στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί πάντα αυτό. Το Σάββατο κόντρα στον ΟΦΗ η ομάδα εμφάνισε ξανά τις παθογένειες που είχε κρύψει καλά κάτω από το χαλάκι στο Αγρίνιο και μοιραία γνώρισε μία ακόμη εντός έδρας ήττα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι επρόκειτο για την 19η εντός έδρας ήττα την τελευταία 2ετια!

Το ακόμη χειρότερο; Ότι για πρώτη φορά σε επίπεδο Super League γνώρισε τέσσερις σερί εντός έδρας ήττες από Απόλλων Σμύρνης (1-2), Αστέρα Τρίπολης (0-2), ΠΑΟΚ (0-2) και ΟΦΗ (1-2). 

Έγραψα πιο πάνω για τις παθογένειες. Μία από αυτές, ίσως η σημαντικότερη είναι η αδυναμία της ομάδας να δημιουργήσει τελική προσπάθεια από τον άξονα, πολλώ δε μάλλον από τα άκρα, με αποτέλεσμα σε ακόμη ένα παιχνίδι να σκοράρει από στημένη φάση. Και για ακόμη ένα ματς είδαμε το γκολ να προέρχεται από αμυντικό. Για κάθε ομάδα είναι ευτυχία να σκοράρουν και οι αμυντικοί αλλά δεν αρκούν μόνο αυτοί. Μια άλλη παθογένεια που είδαμε ολοφάνερα στο ματς του Σαββάτου ήταν η αμυντική λειτουργία της ομάδας. Δύο γκολ από δύο δικά της λάθη, σε μία σεζόν που τα σκαμπανεβάσματα της αμυντικής γραμμής ήταν και συνεχίζουν να είναι πολλά.

Δεν έχει ουσία να σταθούμε σε πρόσωπα, άλλωστε πλέον ο κόσμος έχει σχηματίσει την άποψή του για το έμψυχο δυναμικό της ομάδας και το τι προσφέρει ο καθένας από αυτούς. Σε αυτό που αξίζει να σταθούμε είναι η εικόνα αδιαφορίας που βγαίνει από αρκετούς ποδοσφαιριστές οι οποίοι σε καμία των περιπτώσεων δεν δικαιολογούν με τις εμφανίσεις τα χρήματα που παίρνουν.

Λείπει το πάθος, λείπει η ένταση, λείπει το αίσθημα της αντίληψης της ομάδας στην οποία παίζουν, λείπει η κατανόηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ομάδα. Και για να μην αδικήσουμε και κανέναν, γουστάρουμε που βλέπουμε το Μανούσο να μπαίνει με το μαχαίρι στα δόντια σε κάθε ματς παρότι έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από τραυματισμούς φέτος, μας αρέσει που βλέπουμε τον Σιμόν, ο οποίος στη μόλις 2η συμμετοχή του έβγαλε περισσότερη μαχητικότητα και ποδοσφαιρικό εγωισμό από ποδοσφαιριστές που βρίσκονται 2 και 3 χρόνια στην ομάδα αλλά δεν δικαιολογείται από παίκτες βαρόμετρο για την ομάδα αυτή, να …σουλατσάρουν εντός των 4 γραμμών καρτερώντας το τελευταίο σφύριγμα.

Λείπει ένας “Βάντε” από την ομάδα που θα μπει στο ματς και θα ξεσηκώσει την ομάδα με την ποδοσφαιρική του…”αλητεία”. Και μην πείτε “Ο Βάντερσον ότι είχε να δώσει το έδωσε στην ομάδα” γιατί είμαι σίγουρος πως και εσείς οι ίδιοι ξέρετε ότι θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα από ποδοσφαιριστές που έχουν πάρει τη φανέλα βασικού σπίτι τους και αδυνατούν να πράξουν τα αυτονόητα.

Ε να αφήσουμε ασχολίαστο το φάουλ του Φέστα; Δεν γίνεται! Ναι, η ομάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Ναι, ο κόσμος έχει κουραστεί από την φετινή εικόνα της ομάδας. Ναι έχει κάθε δικαίωμα να ξεσπάσει όταν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό. Ο Ιταλός όμως ήξερε πολύ καλά την ηλεκτρική καρέκλα που ήρθε να αναλάβει, ήξερε πως ο κόσμος περιμένει θαύματα από αυτόν και δικαιολογημένα τον…γκάζωσε για την ήττα το Σάββατο και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η αντίδραση του προς τον κόσμο. Το να απαντάς στις αποδοκιμασίες του κόσμου με…”Γαλλικά” στα Ιταλικά, μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα τόσο για την ομάδα όσο και για τον ίδιο. Θα περίμενε κανείς να δικαιολογήσει την αντίδρασή του στις δηλώσεις του μετά τη λήξη της αναμέτρησης, όμως δεν το έπραξε.

Στη φάση που βρισκόμαστε, τόσο ο Φέστα όσο και η ομάδα ακροβατεί σε ένα πολύ λεπτό σκοινί. Από την κόλαση στον παράδεισο. Από την αποθέωση στην  αποδοκιμασία. Από το χειροκρότημα στη γιούχα. Από την Α’ Εθνική στην Β’ Εθνική. Το διακύβευμα είναι τεράστιο και δυστυχώς κάποιοι βλέπουν τον χείμαρρο και σφυρίζουν κλέφτικα. Ο πραγματικός χείμαρρος όμως δεν έχει έρθει ακόμη και μακάρι να μην έρθει!

Διαβάστε επίσης

Back to top button