Αντιδράσεις για την συμμετοχή στο Τόκιο της τρανσέξουαλ Λόρελ Χάμπαρντ

Η Βελγίδα αρσιβαρίστρια, Άννα Βανμπέλινγκεν, δήλωσε ότι το να επιτραπεί στην τρανσέξουαλ αθλήτρια της Νέας Ζηλανδίας, Λόρελ Χάμπαρντ, να αγωνιστεί ως γυναίκα στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, είναι μια πράξη άδικη και πως η κατάσταση είναι “σαν ένα κακό αστείο”.

Η Χάμπαρντ, η οποία αγωνίστηκε ως άνδρας πριν από την αλλαγή φύλου το 2013, αναμένεται να γίνει η πρώτη τρανσέξουαλ αθλήτρια που θα μετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά την τροποποίηση των κριτηρίων πρόκρισης για το Τόκιο από τη διεθνή ομοσπονδία άρσης βαρών.

Η 43χρονη πρέπει ακόμη να ικανοποιήσει τα κριτήρια που έχει θέσει η Ολυμπιακή Επιτροπή της Νέας Ζηλανδίας σχετικά με την φυσική κατάσταση και την απόδοσή της πριν από την επιλογή της, αλλά η προοπτική της συμμετοχής της έχει ήδη δημιουργήσει ερωτηματικά.

Η Βανμπέλινγκεν, η οποία αγωνίζεται στην ίδια κατηγορία (+ 87 κιλών) με την Χάμπαρντ, είπε ότι υποστήριξε πλήρως μέχρι τώρα την τρανσέξουαλ κοινότητα, αλλά η αρχή της ένταξης δεν πρέπει να γίνεται “εις βάρος άλλων”.

«Όποιος έχει κάνει προετοιμασία στην άρση βαρών σε υψηλό επίπεδο, το γνωρίζει αυτό πραγματικά στα κόκκαλά του: αυτή η συγκεκριμένη κατάσταση είναι άδικη για το άθλημα και για τους αθλητές» δήλωσε η Βελγίδα αθλήτρια.

Η Χάμπαρντ είχε ουσιαστικά αποκτήσει το δικαίωμα να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2015, όταν η ΔΟΕ εξέδωσε οδηγίες που επιτρέπουν σε οποιονδήποτε τρανσέξουαλ αθλητή να αγωνιστεί ως γυναίκα, υπό την προϋπόθεση ότι τα επίπεδα τεστοστερόνης της είναι κάτω από 10 νανογραμμομόρια ανά λίτρο για τουλάχιστον 12 μήνες πριν από τον πρώτο αγώνα της.

Πολλοί επιστήμονες έχουν επικρίνει αυτές τις οδηγίες, λέγοντας ότι κάνουν λίγα για να μετριάσουν τα βιολογικά πλεονεκτήματα εκείνων που έχουν περάσει την εφηβεία ως άνδρες, συμπεριλαμβανομένης της πυκνότητας των οστών και των μυών.

«Καταλαβαίνω ότι για τις αθλητικές αρχές τίποτα δεν είναι τόσο απλό όσο ακολουθώντας την κοινή λογική σας και ότι υπάρχουν πολλές πρακτικές όταν μελετάτε ένα τόσο σπάνιο φαινόμενο, αλλά για τους αθλητές, το όλο θέμα μοιάζει με ένα κακό αστείο. Χάνονται όμως ευκαιρίες που αλλάζουν τη ζωή για ορισμένους αθλητές – μετάλλια και ολυμπιακά προσόντα – και είμαστε ανίσχυροι» πρόσθεσε η Βανμπέλινγκεν.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ